بینایی

خداوند می‌فرماید: «هرگاه از شیطان (دَمدَمه‌ای) به تو رسید، به خداوند پناه ببر که وی شنوا و داناست. همانا آنان که پرهیزگاری پیشه کردند، چون با پندار شیطانی برخورد کنند (خدا را) یاد کنند (فاذا هم مبصرون) پس آنگاه دیده‌وَر می‌شوند».

در آیه 200 کلمه «نزغ» آمده که به معنای وارد شدن و مداخله در امری برای خرابکاری و فاسد کردن می‌باشد. به معنای دیگر تکان دادن و از جای کندن و وادار کردن است که غالباً در حال غضب به کار می‌رود. پس در ترجمه این‌طور می‌شود گفت:

«اگر شیطان خواست مداخله نماید و تو را به غضب و یا انتقام وادار کند، تو به خدا پناه ببر که او شنوا و داناست». در آیه 201 کلمه «طائف» آمده که آن شیطان (نفس اماره) پیرامون قلب آدمی طواف می‌کند تا رخنه‌ای پیدا کرده و وارد قلب شود، ولی شخص متّقی و عارف به یاد خدا می‌افتد و این بصیرت و بینایی است. از این دو می‌توان استفاده کرد که یکی از درمان‌های خواطر سوء، استعاذه و پناه بردن به خداست. وقتی نفس اماره می‌خواهد در قلب رخنه کند، لحظه‌ای سالک به بصیرت آید و تذکرش به خداوند سبب می‌شود مانع از رسوخ در قلب شود.