از بوی
می‌گویند گوسفندها بوی گرگ را می‌فهمند و چون بوی وی را احساس کنند، به هر طرفی می‌گریزند و حالت پنهانی و پناه به آن‌ها دست می‌دهد و می‌گویند مغز جانوران بوی شیر را استشمام می‌کند. چون جانوری بوی شیر را احساس کرد، فرار می‌کند و به پناهگاه می‌رود. پس چگونه می‌شود انسان بوی شیر قهر و غضب قضای الهی را احساس می‌کند ولی از راه کج به راست نیاید و از گرگ بلا به توبه روی نیاورد؟!
ازاین‌جهت است که اولیای الهی به اشارات، خلایق را پرهیز می‌دهند، امّا عقل آن‌ها به خاطر تقیّد به محسوسات و لذائذ نادیده می‌گیرد و اعتنایی نمی‌کند؛ آنگاه در دام گردوغبار امتحان قضا و قدر می‌افتد و دیگر راه چاره‌ای برایش نمی‌ماند. فقط قابلان و طالبانِ طریق، گوش به فرمایشات اولیا دادند و به نفحات اُنس از قهر نجات یافتند و به دام مهرِ دلدار شهره آفاق گشتند.