تبارک

تبارک یعنی صاحب برکت، فاعل و خالق افزودن و برکت که در افزونی و برکت او زوالی نیست.

تبارک، تمام خیر و خوبی و بزرگی و عظمت و محامد صفات که کامل است، فوق الکمال و منزه از جمیع عیوب و نواقص است.

تبارک که مشتق از برکت است به معنی نموّ، دلالت بر صفات فعل دارد یا آن‌که بگوییم تبارک، مشتق از بروک است به معنای ثبات و بر صفات دلالت دارد.

تبارک فعل است و مراد از نامی که در قرآن بر ذات یا صفات خدا، خواه اسم یا فعل مفرد یا جمع دلالت کند.

چطور می‌گویند: «لا تَأخُذُه سِنَةٌ و لا نوم: خدا را چرت (پینکی) و خواب فرانگیرد.» این جمله که فعلیّه است، آن را از اسماء الله شمرده‌اند.

پس تبارک به معنای:

۱- فال نیک زدن ۲- بلند شدن ۳- با برکت شدن ۴- خجسته گردیدن و مبارک شدن است.

و (فعل) به معنای؛ بزرگ و پاینده و با نیکی بسیار است.

ابجد آن ۴۲۳ بوده و در قرآن ۹ مرتبه تکرار شده است.

در سوره اعراف ۵۴ فرمود: «تبارک‌الله ربِّ العالمین»

در سوره مؤمنون ۱۴ فرمود: «فتبارک الله احسن الخالقین»

به هر کاری که خواهی کرد ز اوّل بر زبان آور **** مبارک نام یزدان را تبارک ربنا الاَعلی