تبیین روش علمی

از مسائل مهم، توضیح و تبیین طریق و سیرهٔ عملی استاد است که در کتاب‌های بعدی خواهیم نوشت. لکن برای خوانندگان این کتاب، بعضی از آن‌ها را به نحو اختصار اشاره می‌کنیم تا آشنایی مختصری پیدا کنند.

۱. باید مجاهدت کرد و با تنبلی کسی به جایی نمی‌رسد.

۲. ذکر و فکر با دستور استاد حاذق، سریع‌تر و بهتر پیش می‌رود.

۳. از اعمالی که جنبهٔ تسخیر جنّ و امثال این‌ها را دارد، پرهیز باید کرد.

۴. دوری از اطعمه و اغذیه لذیذ برای تهذیب نفس بهتر است.

۵. نفی خواطر با ذکر و فکر باید باشد تا شیطان نفوذ نکند.

۶. تأثیر اذکار طبق روایات تا یک سال مثمر ثمر خواهد بود. (اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۹)

۷. علم و دانش نه به حدّ افراط که غرور بیاورد و نه به حدّ تفریط که منجر به جهل شود، ضروری است.

۸. شب‌زنده‌داری و سحرها بیدار بودن بهتر از وقت‌های دیگر است.

۹. داشتن استاد برای سالک ضروری می‌باشد.

۱۰. توسّلات و ادعیه زاد همیشگی سالکان است.

۱۱. کسی که هم خدا و هم خرما را می‌خواهد، ترقّی نمی‌کند.

۱۲. خواندن قرآن و ختم آن و بعضی سوره‌ها و آیات به اعداد معیّن لازمهٔ راه است.

۱۳. مراقبهٔ نفس از واجبات است.

۱۴. افراد ناموفّق یا با شرایط همراه نیستند، یا تلوّن دارند که عرفا شخصی متلوّن را نمی‌پذیرند و یا اینان حالت حضور ندارند.

۱۵. از مدعیان و کسانی که از این راه دکانی باز می‌کنند، باید پرهیز کرد. (دی‌ماه ۱۳۷۲)