تجسم اعمال

ابوسعید خُدری گوید: وقتی آیه «فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره فمن یعمل مثقال ذرة شراً یره» (زلزال: 7-8) یعنی: (هر کس به‌اندازه ذره‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند و هر کس به‌اندازه ذره‌ای کار بد انجام دهد می‌بیند) نازل شد، عرض کردم: ای رسول خدا! آیا من همه اعمالم را می‌بینم؟ فرمود: آری. گفتم: آن کارهای بزرگ را؟ فرمود: بله. گفتم: کارهای کوچک را؟ فرمود: بله.

عرض کردم: ای وای بر من مادرم بر عزایم بنشیند. فرمود: بشارت باد بر توای ابوسعید! چرا که حسنات به ده برابر حساب می‌شود و تا هفت‌صد برابر و خدا برای هر کس بخواهد آن را هم مضاعف می‌کند؛ اما هر گناه به اندازه یک گناه مجازات دارد، یا خداوند عفو می‌کند و بدان احدی با عملش نجات نخواهد یافت. عرض کردم: حتی شما هم ای رسول خدا! فرمود: حتی من، مگر این‌که خداوند، مرا مشمول رحمتش سازد. ذره: کوچک‌ترین چیز را گویند که می‌توان تصور کرد مانند گرد و غبار یا سر سوزن. در قیامت اعمال بزرگ و کوچک را، انسان می‌بیند یعنی اعمال مجسّم می‌شود و مشاهده می‌گردد. در حساب‌رسی قیامت دقت بسیار است؛ اما نجات به اعمال نیست و کسی طاقت عدالت را ندارد، بلکه به فضل خدا و چند برابر کردن اعمال است.