تحصیل علوم و اساتید
حضرت استاد از اوایل طفولیّت به دستور والد خویش به دروس علوم دینی روی آوردند. چون حافظه و استعداد قوی داشتند، ترقی ایشان سریع بود؛ تا جایی که روزی یازده درس (از فقه و اصول و فلسفه و ادبیات و …) تدریس می‌کردند.
درباره اساتید خودشان فرمودند:
«مقداری از سطح را نزد آقا شیخ مجتبی لنکرانی و مکاسب را نزد شیخ راضی تبریزی و قسمت استصحاب و تعادل و تراجیح را نزد آیت‌الله بهجت (فرمودند: «آشنایی ما با ایشان در مدرسه جدّ ما سیّد محمّد کاظم یزدی شروع شد») و کفایة الاصول را نزد شیخ محمّد حسین تهرانی و شیخ عبدالحسین رشتی خواندم. (هر دو شاگرد آخوند خراسانی صاحب کفایة الاصول بودند.) فلسفه را نزد شیخ صدرا بادکوبه‌ای و حاج‌آقا فیض خراسانی تلمّذ کردم. مقداری از اسفار را نزد شیخ عبدالحسین رشتی خواندم».
حضرت استاد در دروس آیات عظام و بزرگانی همانند میرزا حسن بجنوردی و شیخ علی محمّد بروجردی و سیّد عبدالهادی شیرازی و شیخ عبدالعلی سبزواری و شیخ کاظم شیرازی و سیّد ابوالقاسم خوئی شرکت و بهره‌ها بردند. لکن عمده استفاده ایشان در فقاهت از محضر مرحوم آیت‌الله خوئی (قدّس سرّه) بوده است تا جایی که در اجازه‌نامه اجتهادی که برای استاد نوشتند، این چنین مرقوم داشتند:
«یَحرم علیه التقلید فیما یَستنبط. آنچه از ادله استنباط کنند حرام است تقلید کنند». (و شفاهاً هم اجتهاد ایشان را متذکر شدند).
از مرحوم آیت‌الله حاج‌آقا بزرگ طهرانی اجازه حدیثی داشتند. روزی فرمودند:
«من در ایّام تحصیل، کفایة الاصول را شرح نوشتم و آیت‌الله خوئی و آیت‌الله میلانی تقریظ نوشتند، ولی همه نوشته‌جات و اجازات و دفتر اخلاقی و اذکار را صدّامیان به غارت بردند».