تحمل

وقتی کسی به نبی یا ولی الهی اهانتی کند، آنان درست است که به غریزه طبیعی در نفس متأثر و ناراحت می‌شوند، اما با حلم و شکیبایی ضربت دشمنی را تا حد ممکن تحمل می‌کنند، مگر اینکه آن کافر و دشمن نه قابل هدایت باشد و نه دست از دشمنی بردارد. آنگاه طبق وحی و الهام عمل کنند چنانکه در قرآن بسیار این موضوع را شرح داده است؛ اما در عکس‌العمل نسبت به طرف خصم، چنین گویند: ما مصنوع حق هستیم و در دست ارادهٔ اوییم، باید با ضربهٔ مشیت جواب گفت، نه با سنگ هوس. چون نبی و ولی ترازوی حق‌اند و همه چیز به آن‌ها میزان می‌شوند، پس فعل آن‌ها فعل خداست و دست آنان یدالله است. لذا ترحم کردن به بعضی دشمنان، سبب هدایت آن‌ها می‌شود. با شمشیر حلم، گلوهای بسیاری را از مرگ و هلاکت نجات دادند. چه آنکه شمشیر حلم از تیغ آهنی شمشیر تیزتر می‌باشد.