ترک استعجال ظهور

شیعه در زمان غیبت، وظیفه‌اش دعا برای قیام و ظهور امام زمان علیه‌السلام است، امّا اصرار در دعا جهت استعجال ظهور و شکایت کردن نسبت به قضا و قدر الهی از بابت عدم ظهور حضرت علیه‌السلام و اعلام نارضایتی از اجل و تقدیر حتمی و آنگاه اعتراض نمودن به خود صاحب‌الامر علیه‌السلام به سبب عدم ظهورشان، از مسائلی است که به صواب نیست و چه‌بسا سبب آسیب رسیدن به ایمان و یقین شخص شاکی شده و باعث نزول و هبوطش شود.

امام جواد علیه‌السلام فرمودند: «کسانی که بسیار عجله در امر ظهور می‌کنند هلاک می‌شوند.»(۱)

شیخ ابو عَمرو عَمری نائب اوّل خاص امام عصر (عج) در دعای منتظر چنین به ما می‌آموزد:

«خدایا تو دانای بدون معلّمی، به وقتی‌که صلاح کار ولی‌ات در آن است، در اجازه دادن به او برای اظهار فرمانش و برطرف کردن پرده غیبتش. پس مرا بر آن شکیبا گردان تا اینکه دوست نداشته باشم زود آمدن آنچه را تو به تأخیر انداختی و نه به تأخیر انداختن آنچه را تو عجله داشته‌ای و نه با تو دربارهٔ تدبیرت کشمکش کنم و نه بگویم برای چه و چگونه؟! چیست که بار گران او آشکار نمی‌شود درحالی‌که زمین از ظلم پرشده؟!»(۲)

امر ظهور و نهایت مدّت، از اسرار است که با حکمت همراه بوده و استعجال نوعی بی‌حکمتی و نسنجیدن به کل امورات مردم کرهٔ زمین و اعتراض به تدبیر و مشیّت الهیه می‌باشد. شیعه گرچه برای زود آمدن حضرت علیه‌السلام دعا می‌کند امّا تسلیم و تفویض امور به حق‌تعالی که عالم الغیب و الشهاده است افضل و اکمل است.