تظاهر به زبان و فرار از دل

ازآنجایی‌که بعضی منتظران حضرت علیه‌السلام در محدوده حکومت‌های باطل و تابعان آن‌ها که مخالف تشیّع هستند زندگی می‌کنند، لذا چاره‌ای جز تظاهر به زبان و فرار از دل ندارند.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «وای بر این امّت از دست سلاطین ستمگر که چطور می‌کُشند و کسانی که از آن‌ها فرمان می‌برند می‌ترسانند، مگر کسی را که اطاعت از آنان نماید. پس مؤمن پرهیزگار [باید] با زبان تصنّعی با آنان رفتار کند ولی به قلبش از آنان فرار کند.»(۱)

امام صادق علیه‌السلام به مؤمن طاق فرمود: «هرگاه در دولت باطل بودی نزد آنان برو و با هرکسی حالت تقیّه داری با تحیّت برخورد کن که هر کس متعرض دولت آنان شود خود را به کشتن داده و به هلاکت رسانده است.»

خداوند فرمود: «خود را به مهلکه نیندازید». (بقره/۱۹۵).(۲)

بعضی شیعیان در مناطقی که مخالفین حضور دارند و دولت آنان باطل است زندگی می‌کنند و به خاطر عدم مدیریت در رفتارشان که منتج به ظاهر شدن محبتشان به اهل‌بیت می‌شود به زندان، تهدید، تبعید، مصادره اموال و … مبتلا می‌شوند که این مسئله سبب غم و اندوه حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام می‌شود؛ درحالی‌که اشخاص با افراط، تندروی و اظهار لعن به دلیل عدم وظیفه‌شناسی به این بلا دچار شده‌اند.

لذا در این زمان، بعضی گروه‌هایی از مخالفین تشیّع و امام زمان علیه‌السلام، حضرت را انکار کرده‌اند و حکم به کشتن شیعه داده‌اند.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «زمانی می‌آید که جز مؤمن گمنام نجات نمی‌یابد؛ اگر در مجالس حضور یابد شناخته نمی‌شود و اگر غایب گردد کسی دنبالش نمی‌آید، اینان چراغ‌های هدایت و نشانه و روشنی شب‌روها هستند.»(۳)