تشنه به دوغ تازه

در بازار دروازه تهران، یک شخص دوغ‌فروشی بود و دکانی داشت. برای جلب‌توجه مشتری و فروش دوغ، ملاقه پر از دوغ را از داخل ظرف بالا می‌آورد و خالی می‌کرد و صدا می‌زد: تشنه به دوغ تازه تشنه به دوغ تازه! جناب شیخ رجبعلی خیاط می‌گفت: وقتی این دوغ‌فروش از دنیا رفت، یک روزی رفتم سر قبرش، دیدم در داخل قبر (برزخی) هم می‌گوید: تشنه به دوغ تازه تشنه به دوغ تازه!

پس آنچه انسان در دنیا به آن عادت کرد و ملکه‌اش شد در برزخ همان همراه او هست و به آن خوی‌ها محشور می‌شود.