سید بن طاووس گوید: در تعقیب نماز ظهر به امام صادق علیه‌السلام باید اقتدا کرد در دعا برای امام زمان علیه‌السلام چنان‌که ابومحمّد هارون الدنبلی، از ابوعلی محمّد بن الحسن بن محمّد بن جمهور قمی، از پدرش محمّد بن جمهور از احمد بن الحسین سُکّری، از عباد بن محمّد مدائنی روایت کرده که گفت: بر حضرت ابوعبدالله امام صادق علیه‌السلام در مدینه وارد شدم، هنگامی‌که از نماز واجب ظهر فراغت یافت درحالی‌که دست‌هایش را به سمت آسمان بلند کرده بود می‌گفت:
| اَیْ [یا](۱) سٰامِعَ کُلِّ صَوْتٍ، اَیْ جٰامِعَ کُلِّ فَوْتٍ، اَیْ بارِئَ کُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ الْمَوْتِ، اَیْ بٰاعِثُ، اَیْ وٰارِثُ، اَیْ سَیِّدَ السّٰادٰاتِ، اَیْ اِلٰهَ الآلِهَةِ، اَیْ جَبّٰارَ الْجَبٰابِرَةِ، اَیْ مٰالِکَ (مَلِکَ) الدُّنْیٰا وَالآخِرَةِ، اَیْ رَبَّ الاَرْبٰابِ، اَیْ مَلِکَ الْمُلُوکِ. | ای شنوندهٔ هر صدا! ای جمع کننده هر از دست رفته! ای بر آورندهٔ هر جنبنده پس از مرگ! ای برانگیزنده! ای وارث! ای آقای آقایان! ای خدای خداوندگاران! |
| اَیْ بَطّٰاشُ، اَیْ ذَا الْبَطْشِ الشَّدیٖدِ، اَیْ فَعّٰالاً لِمٰا یُریدُ، اَیْ مُحْصیٖ عَدَدِ الاْنْفٰاسِ وَ نَقْلِ الاْقْدٰامِ، اَیْ مَنِ السِّرُّ عِنْدَهُ عَلاٰنِیَهٌ، اَیْ مُبْدِئُ، اَیْ مُعیٖدُ! اَسْاَلُکَ بِحَقِّکَ عَلیٰ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ بِحَقِّهِمُ الَّذیٖ اَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلیٰ نَفْسِکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ. | ای در هم شکنندهٔ جبّاران! ای مالک (پادشاه) دنیا و آخرت! ای پروردگار پروردگاران! ای پادشاه پادشاهان! ای سخت کوبنده! ای به شدّت مؤاخذه کننده! ای آن‌که هر چه بخواهد انجام دهد! ای شمارندهٔ نفس‌های خلق و گام زدن‌ها! ای کسی که سرّ نزد او آشکار است! ای پدید آورندهٔ موجودات! ای بازگردانندهٔ آن‌ها! از تو می‌خواهم به حق خودت بر برگزیدگان خلقت و به حقّی که برای آنان بر خودت واجب شمرده‌ای که بر محمّد و خاندانش درود فرستی. |
| وَ اَنْ تَمُنَّ عَلَیَّ السّٰاعَةَ بِفَکٰاکِ رَقَبَتیٖ مِنَ النّارِ وَ اَنْجِزْ لِوَلِیِّکَ وَ ابْنِ نَبِیِّکَ الدّٰاعیٖ اِلَیْکَ بِإِذْنِکَ وَ اَمیٖنِکَ فیٖ خَلْقِکَ وَ عَیْنِکَ فیٖ عِبٰادِکَ، وَ حُجَّتِکَ عَلیٰ خَلْقِکَ عَلَیْهِ صَلَوٰاتُکَ وَ بَرَکٰاتُکَ وَعْدَهُ. | و همین حالا بر من منّت نهی و گردنم از آتش رها گردد، و وعدهٔ ولیّ خود و فرزند پیامبرت دعوت‌کننده به سویت و به اجازه‌ات، و امین تو در خلایق و چشم تو در بندگانت و حجّت تو بر خلقت که درود و برکاتت بر او باد، وعده‌ای را که به او داده‌ای وفا کن. |
| اَللّٰهُمَّ اَیِّدْهُ بِنَصْرِکَ وَانْصُرْ عَبْدَکَ وَ قَوِّ اَصْحٰابَهُ وَ صَبِّرْهُمْ وَافْتَحْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطٰاناً نَصیٖراً وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ اَمْکِنْهُ مِنْ اَعْدٰائِکَ وَ اَعْدٰاءِ رَسُولِکَ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمیٖنَ.(۲) | بارالها! به نصرتت تأییدش کن، و بنده‌ات را یاری فرما و یارانش را نیرو بخش و شکیبایشان گردان و برای آنان از جانب خود حجّتی قرار ده که همیشه یارشان باشد و فرجش را تعجیل کند، و بر دشمنانت و دشمنان پیامبرت توانایی بخش، ای بخشنده‌ترین بخشندگان»! |
راوی گفت: فدایت شوم! آیا چنین نیست که برای خودت دعا کردی؟ فرمود: برای نور آل محمد علیهم‌السلام و سابق ایشان و انتقام گیرنده از دشمنانشان به امر خداوند، دعا کردم. عرضه داشتم: خداوند مرا فدایت سازد، هنگام خروجش کی خواهد بود؟ فرمود: …