دعای بعد از نماز عصر (اَنْتَ اللهُ)
سید بن طاووس فرمود: از مهمّات پس از نماز عصر، اقتدا کردن به مولایمان موسی بن جعفر امام کاظم علیه‌السلام در دعا کردن برای مولایمان حضرت مهدی – صلوات‌الله‌علیه – است، چنانکه محمّد بن بشیر ازدی، از احمد بن عمر بن موسی کاتب، از حسن بن محمّد بن جمهور قمی، از پدرش محمّدبن جمهور، از یحیی بن الفضل نوفلی روایت کرده که گفت: در بغداد بر حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر علیه‌السلام وارد شدم هنگامی‌که نماز عصر را پایان داده بود، آنگاه دست‌هایش را به‌سوی آسمان بلند کرد و شنیدم که می‌گفت:
| أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظّٰاهِرُ وَ الْبٰاطِنُ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّاٰ أَنْتَ إِلَیْکَ زِیٰادَةُ الْأَشْیٰاءِ وَ نُقْصٰانُهٰا وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ خَلَقْتَ الْخَلْقَ بِغَیْرِ مَعُونَهٍ مِنْ غَیْرِکَ وَ لاٰ حٰاجَةٍ إِلَیْهِمْ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ مِنْکَ الْمَشِیَّةُ وَ إِلَیْکَ الْبَدْءُ. | تویی خداوندی که هیچ معبود حقّی غیر از تو نیست، اوّل و آخر و ظاهر و باطن هستی، و تویی خداوند، هیچ معبود حقّی جز تو نیست، زیاد و کمِ اشیا به تو برمی‌گردد و تویی خداوند، هیچ خدایی غیر از تو نیست، مخلوقات را آفریدی بی‌آنکه از غیر خودت کمک بگیری یا نیازی به آن‌ها داشته باشی، تویی خداوند، هیچ خدایی جز تو نیست، مشیّت از تو و ابتدا کردن از تو است. |
| وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ قَبْلَ الْقَبْلِ وَ خٰالِقُ الْقَبْلِ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ بَعْدَ الْبَعْدِ وَ خٰالِقُ الْبَعْدِ وَ أَنْتَ اللّهُ لٰا إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ تَمْحُو مٰا تَشٰاءُ وَ تُثْبِتُ وَ عِنْدَکَ أُمُّ الْکِتٰابِ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ غٰایَةُ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ وٰارِثُهُ. | و تویی خداوند، هیچ معبودی جز تو نیست، پیش از قبل و آفرینندهٔ قبل هستی؛ و تویی خداوند، هیچ معبودی جز تو نیست، بعد از بعد و آفرینندهٔ بعدی، آنچه را بخواهی محو می‌کنی و آنچه را می‌خواهی اثبات می‌نمایی و نزد تو است امّ الکتاب؛ تویی خداوند، هیچ خدایی جز تو نیست، پایان و وارث هر شیء هستی. |
| وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ لاٰ یَعْزُبُ عَنْکَ الدَّقٖیقُ وَ لاٰ الْجَلیٖلُ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ لاٰ تَخْفیٰ عَلَیْکَ اللُّغٰاتُ وَ لاٰ تَتَشٰابَهُ عَلَیْکَ الْأَصْوٰاتُ، کُلَّ یَوْمٍ أَنْتَ فیٖ شَأْنٍ لاٰ یَشْغَلُکَ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ، عٰالِمُ الْغَیْبِ وَ أَخْفیٰ، دَیّٰانُ الدّیٖنِ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ بٰاعِثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ مُحْیِ الْعِظٰامِ وَ هِیَ رَمیٖمٌ. | تویی خداوند، هیچ معبودی جز تو نیست، هیچ کم و زیاد و ریز و درشتی از تو پنهان نمی‌باشد؛ تویی خداوند، هیچ معبودی جز تو نیست، لغت‌ها بر تو مخفی نمی‌ماند و صداها بر تو مشتبه نمی‌شود، هر روز تو در کاری هستی و هیچ کاری از کار دیگر تو را مشغول نمی‌دارد، غیب و پنهان‌تر از آن را دانا هستی، نگهبان دین و تدبیر کننده امور، برانگیزندهٔ مردگان از قبرها، زنده کنندهٔ استخوان‌های پوسیده‌ای. |
| أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْحَیِّ الْقَیُّومِ الَّذِی لَا یُخَیِّبُ مَنْ سَأَلَکَ بِهِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ الْمُنْتَقِمِ لَکَ مِنْ أَعْدٰائِکَ وَ أَنْجِزْ لَهُ مٰا وَعَدْتَهُ یَا ذَاالْجَلٰالِ وَ الْإِکْرٰامِ. | از تو می‌خواهم به نام در پردهٔ مخزون حی قیومت که هر کس تو را به آن بخواند نا امید نمی‌شود؛ این‌که بر محمّد و آل او درود بفرستی و فرج انتقام گیرنده برای تو از دشمنانت را به زودی برسانی و آنچه به او وعده کرده‌ای وفا فرمایی، ای صاحب جلال و اکرام.(۱) |
راوی گوید: عرض کردم دعا برای چه کسی بود؟
فرمود: او مهدی آل محمد علیهم‌السلام است.
سپس فرمود: پدرم قربان آن فربه شکم، پیوسته ابرو، باریک ساق، که شانه‌هایش پهن است، گندم گونی که با وجود آن از اثر شب زنده داری به زردی نیز آمیخته است. پدرم فدای کسی که شب خود را با رکوع و سجود به شمارش ستارگان می‌گذارند. پدرم قربان کسی که در راه خدا هیچ ملامت کننده‌ای بر او اثر نمی‌کند، چراغ تاریکی، پدرم فدای کسی باد که قائم به امر خداوند است.
عرضه داشتم: خروج او کی اتفاق می‌افتد؟ فرمود: …