تفاخر طلحه و عبّاس، بر علی علیه‌السلام
خداوند در سوره توبه آیه 20 و 19 می‌فرماید: «أجعلتم سقایه الحاجّ و عماره المسجد الحرام کمن آمن بالله و الیوم الاخر…» «یعنی آیا آب دادن حاجیان از چاه زمزم و عمارت کردن مسجدالحرام، مثل اعمال کسی که به خدا و روز قیامت ایمان آورده باشد و در راه خدا جهاد کرده است، مساوی و یکسان‌اند؟» هرگز نزد خدا یکسان نخواهد بود و خدا ظالمان را هرگز به راه بهشت هدایت نخواهد کرد. آن‌ها که ایمان آورده‌اند و به دار اسلام هجرت کردند و در راه خدا به مال‌های خود و جان‌های خود جهاد کرده‌اند بزرگ‌تر است درجهٔ ایشان نزد خدا و ایشان‌اند رستگاران و به مقصود خود رسیده‌اند.
تفسیر و توضیح این آیات چنین است که «عبّاس» و «طلحه بن شیبه»، مفاخرت می‌کردند، طلحه می‌گفت: من صاحب خانه کعبه‌ام و امین و خزینه‌دار اویم و کلیدش در دست من است و اگر بخواهم، شب در میان کعبه می‌توانم بخوابم.
عبّاس گفت: آب دادن حاجیان از زمزم با من است و اگر خواهم در مسجد می‌خوابم و من عموی رسول خدایم و علی پسرعموی اوست.
«حضرت علی علیه‌السلام سخنان این دو را شنید، فرمود: من از شما اشرفم، چون اوّل کسی هستم که ایمان آوردم و هجرت کردم و جهاد نمودم؛ من شش ماه پیش از همه‌کس رو به قبله نماز می‌کردم.
هر سه نزد پیامبر آمدند و مطالب خویش را گفتند، ولی پیامبر جوابی نفرمود؛ بعد از چند روز، این آیات در شأن و فضیلت و برتری علی علیه‌السلام نازل شد؛ بعد از آن‌که آیات را پیامبر برایشان خواند عبّاس سه مرتبه گفت: ما (به برتری علی) راضی شدیم. (حق الیقین، ص 84-82- کشّاف- فضائل الصحابه- جامع الاصول- سنن نسائی)