تفرقه و جمع

تفرقه عبارت از آن است که دل را به واسطه‌ی تعلق به امور متعدد پراکنده سازی. جمعیت آن است که از همه به مشاهده‌ی واحد پردازی.

جمعی گمان بردند که جمعیت در جمع اسباب است، در تفرقه ابد ماندند. فرقه‌ای به یقین دانستند که جمع اسباب از اسباب تفرقه است، دست از همه افشاندند. (لوایح، ص 52)