تفسیری از حضرت درباره خودش

از حضرت علی علیه‌السلام سؤال کردند که شما چگونه صبح کردید؟ حضرت فرمود: «صبح کردم درحالی‌که من صدیق اکبر و فاروق اعظم و وصیّ خیر بشر هستم، من اوّل، من آخر، من باطن، من ظاهر، من به هر چیزی دانایم؛ من عین‌الله، من جنب الله، من امین‌الله بر مسلمین هستم. به‌وسیله ما، بندگی خدا می‌شود؛ ما خزینه خدا در زمین و آسمانیم، من زنده می‌کنم، من زنده‌ام و نمی‌میرم».

از این کلمات حضرت، مرد عربی تعجّب کرد سپس حضرت به تفسیر بعضی کلمات خویش پرداختند و فرمودند: «من اوّل کسی بودم که به رسول خدا ایمان آورد، من آخر کسی هستم که از رسول خدا جدا شد؛ او را در قبر گذاشتم و به او نظر می‌کردم؛ من اوّل کسی بودم که تظاهر به اسلام نود بدون خوف اسلام خود را ظاهر کرد؛ من باطن در علوم، یعنی سینه‌ام مملو از علوم است.

خداوند متعال، همه علوم را به رسول خدا تعلیم داد و او همه را به من سپرد، ازاین‌جهت من به هر چیزی عالمم؛ من عین خدا بر مؤمنین هستم و بر اعمال کفّار می‌نگرم که فردای قیامت، برای خدا شاهد باشم؛ من جنب خدا هستم، هر کس در حقّ من تقصیر بنماید فردای قیامت خواهد گفت: «یا حسرتی علی ما فرطت فی جنب الله»(زمر:56)، آن کس که در حقّ من، تقصیر کرد در حقّ خدا تقصیر کرده است؛ ما خزینه‌های علم پروردگار هستیم؛ من احیاء کننده سنّت می‌باشم؛ من بدعت را می‌میرانم؛ من زنده‌ام و نمی‌میرم؛ چون خدا فرمود: «لا تحسبنّ الّذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» (آل‌عمران:169- بحارالانوار ج 9 ص 226- مناقب ابن شهر آشوب- قضاوت‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام)