طغیان آب فرات فرونشست

آب فرات وقتی طغیان کرد و به‌قدری زیاد شد که اهل کوفه از غرق شدن به وحشت افتادند؛ پس به حضرت علی علیه‌السلام پناهنده شدند؛ حضرت، بر مرکب رسول خدا صلی‌الله علیه و آله سوار شده، با مردم به‌طرف رودخانه فرات آمدند.

حضرت از مرکب به زیر آمد و وضویی ساخت و نمازی به‌تنهایی خواند و مردم آن حضرت را می‌نگریستند.

پس از نماز، دعایی خواند که اکثر مردم آن را می‌شنیدند. بعد از نماز و دعا با عصایی که در دست داشت به نزدیک فرات آمد و عصا را بر آب فرات زد و فرمود: به اذن و خواست خدا کم شو!

آب کم شد، به‌قدری که ماهیان ته آب، معلوم بودند بسیاری از ماهیان حضرت را به این جمله: «السّلام علیک یا امیرالمؤمنین» سلام دادند، ولی بعضی از ماهیآن‌که از جمله جری و مارماهی و زمار، سلام ننمودند؛ مردم ازاین‌جهت، خیلی تعجّب کردند و علّت سلام بعضی و سلام نکردن بعضی دیگر را از حضرت پرسیدند. حضرت فرمود: آنچه از ماهیان حلال و پاک بود خداوند آن‌ها را به زبان درآورد و آن گروه از ماهیآن‌که حرام‌گوشت بودند، سلام نکردند. (الارشاد، ص 183)