سه سؤال توحیدی
شخصی نزد امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمد و گفت: یا امیرالمؤمنین علیه‌السلام! به چه چیزی، خدایت را شناختی؟ حضرت فرمود: به فسخ عزیمت قصد و شکست همّت؛ چون وقتی همّت کاری کنم بین من و همّتم حائل می‌شود و قصد کاری کنم ازقضا مخالفت قصدم حاصل شود، از اینجا دانستم که مدبّر (گرداننده و به تحقیق رساندن همّتها و قصدها) کسی غیر من است (که آن خداست).
آن مرد گفت: چگونه نعمتش را شکر نمودی؟ حضرت فرمود: نظر به بلا کردم که از من دور کرد و غیر مرا بدان مبتلا کرد، پس دانستم که او به من نعمت داده است پس شکرش را انجام می‌دهم.
آن مرد گفت: برای چه لقای پروردگار را دوست داری؟ حضرت فرمود: چون دیدم این فرشتگان و انبیاء و رسلش را برایم اختیار و ارزانی داشته، دانستم آن کس که به این دین، مرا کرامت فرموده، هیچ‌گاه فراموشم نکند؛ پس لقای او را دوست دارم. (الخصال، ج 1، ص 33)