تمنّا، نه امر

وقتی بنده می‌گوید: ای خدا چنین کن و چنان مکن! این گفتن همانند آن است که رعیت به پادشاه گوید: آن کوزه را برگیر این، کوزه را مگیر؛ یعنی می‌گوید این را مکن و آن را بکن!

بنده باید از نیاز به بی‌نیاز خواهش و تمنا و درخواست کند نه آن‌که امر نماید که در بارگاه کبریایی عین خطا و عصیان است. لذا در دعاها امامان به ما یاد دادند که این‌طور بگوییم: اللهم اسئلک: خدایا از تو درخواست می‌کنم و مسئلت می‌نمایم. اللهم ادعوک: خدایا تو را می‌خوانم.