تهوّر (بی‌باکی)

اگر کسی با بی باکی دست بزند به کاری که ازنظر شرع و عقل ممنوع است آن را تهوّر می‌نامند. درواقع هر بی‌باکی درخطر هلاکت است؛ چنانکه همگام درگیری با افعی و شیر انسان در معرض هلاکت است. کسانی که در صفت شجاعت جنّ به‌افراط را می‌پیمایند برای جایزه و مقام چه‌کارهایی که نمی‌کنند و این دلیل تهوّر است. کسی که به این صفت دچار شد بداند امثال او در هلاکت و مرگ افتاده‌اند نکند نوبت به او هم برسد. در کارها تعقّل عقلانی و شرعی لازم است. اگر نمایش و عمل بی‌پروای خود را نتوانست انجام بدهد هم نزد خلق خدا و هم نزد خدا شرمنده است؛ پس رعایت نکردنش، گستاخی و تهوّر به بار آورد و غرور سبب دلیری کردن می‌شود و در صورت عدم پیروزی ملامت و پشیمانی است. تدبّر و تعقّل از اصول اولیه اقدام به هر کاری است و عاقبت‌اندیشی بر اساس شرع و وجدان، از اصول دیگر است که درنتیجه، هر صاحب‌خرد، دست‌به‌کاری نمی‌زند که موجب خسارت شود مورد مذّمت قرار گیرد.