جُبْن (ترسویی)

ترسو بودن یا ذاتی است یا منشأ اسباب ذاتی دارد. در هر مورد، افراد مبتلا به این صفت معمولاً در معرض افراد زورگو و مکار قرار می‌گیرند. اینکه پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «مؤمن هیچ‌گاه ترسو نیست.» و اینکه به خداوند عرضه می‌دارد: «خدایا به تو از ترسویی و جبن پناه می‌برم.» حقیقتی است که قابل‌انکار نیست. معمولاً صاحبان این صفت دارای اعصاب قوی نیستند و از چیزی که نظر شرع و عقل نباید ترسید، می‌ترسند و درواقع بزدل هستند.

جبن غیر از خوف است که بعداً در بحث میان این دو صفت را متذّکر می‌شویم. در علاج این صفت، دل را همیشه همانند کوه استوار بدارد و به قدرت حق امیدوار باشد که او را حفظ می‌کند و قصص صاحبان شجاعت را بخواند و به اندک چیزی خود و خانواده را در معرض حیله گران قرار ندهد و از مصاحبت با بزدلان پرهیز کند و آنچه زمینه ترسویی دارد را ترک نماید.