توصیف علی علیه‌السلام از زبان پیامبر صلی‌الله علیه و آله
روزی پیامبر صلی‌الله علیه و آله، سواره بیرون آمد درحالی‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همراه او پیاده می‌رفت؛ فرمود: یا اباالحسن! یا سواره بیا یا برگرد؛ زیرا خداوند مرا امر کرده که هرگاه سواره‌ام تو هم سوار شوی و پیاده باشی هرگاه پیاده‌ام و بنشینی چون نشسته‌ام، مگر در حدی از حدود الهی که به‌ناچار نشست‌وبرخاست کنی؛ خداوند به من کرامتی نداده مگر آنکه مثل آن را به تو عطا فرموده است؛ مرا به نبوت اختصاص داده و تو را در آن ولی قرار داده تا حدودش را به پاداری و در سختی امورش قیام نمایی؛ قسم به خدایی که محمد صلی‌الله علیه و آله را به حق به نبوت برانگیخته، هر که تو را انکار کند به من ایمان نیاورده و هرکه به تو کفر بورزد ایمان به خدا نیاورده است؛ فضل تو از فضل من و فضل من برای تو و آن فضل پروردگار است و این است معنی قول خداوند: «قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو ممّا یجمعون»(یونس، آیه 58)؛ «ای پیامبر! به مردم بگو شما به فضل و رحمت خدا شادمان شوید که آن از ثروتی که اندوخته می‌کنید، بهتر است.»
فضل خدا، نبوت رسول و رحمتش ولایت علی علیه‌السلام است؛ پس به نبوت و ولایت، شیعه خوشحال باشند و این برای آنان بهتر است ازآنچه دشمنان از مال و فرزند و اهل در دنیا جمع می‌نمایند؛ قسم به خدا، یا علی! تو خلق نشدی مگر برای پرستش پروردگارت؛ و به تو معالم دین شناخته می‌شود و به تو راه کهنه، اصلاح می‌گردد. هر کس از تو گمراه شد، گمراه است و خداوند، هدایت نمی‌کند کسی را که به تو ولایت ندارد و هدایت به تو نشده است و این است معنی قول خداوند، عزوجل: «و إنّی لغفّارُ لمن تاب و آمن و عمل صالحاً ثمّ اهتدی»(طه، آیه 28)؛ یعنی: «من زیاد آمرزنده‌ام کسی را که بازگردد و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد و به راه آید»، یعنی به ولایت تو آید. خداوند مرا امر کرده است که هر حقی که بر من فرض کرده برای تو مقرر کنم؛ حق تو واجب است بر کسی که ایمان آورد؛ اگر تو نبودی حزب‌الله شناخته نمی‌شد، به تو دشمن خدا شناخته می‌شود هر که با ولایت، خدا را ملاقات نکند چیزی ندارد.
خداوند این آیه را بر من نازل کرد: «یا ایّها الرّسول بلغ ما انزل إلیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته»(مائده، آیه 67): «ای پیامبر آنچه به تو از خداوند، نازل شد برسان، (که آن ولایت تو یا علی علیه‌السلام بوده است)، اگر آن را نرسانی هیچ ابلاغ رسالت نکردی»؛ منِ پیامبر، اگر ولایت تو را نمی‌رساندم، همهٔ اعمالم حبط می‌شد، هر که خداوند را به غیر ولایت تو ملاقات کند عملش باطل است و این وعده‌ای است که برایم ثابت شده است؛ و نگویم چیزی مگر پروردگار گوید و آنچه گویم از خداست که دربارهٔ تو نازل کرده است. (امالی صدوق، ص 399)