توقیع اول به شیخ مفید
حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام در نامه‌ای که به تاریخ ۴۱۰ (هـ. ق) به شیخ مفید ارسال داشتند، نکاتی را دربارهٔ شخص شیخ ذکر فرموده و نکاتی چند را هم در خصوص شیعیان و دوستان خودشان اشاره فرمودند که ما به‌اختصار آن‌ها را ذکر می‌کنیم:
۱ ـ هرچه از طرف ما به تو می‌رسد به دوستان ما برسان. (تؤدّیه عنّا الی موالینا)
۲ ـ خداوند دوستان را با اطاعت از او به عزت برساند. (اعزّهم الله بطاعته)
۳ ـ خداوند با نگهداری و محافظتش گرفتاری آنان را برطرف نماید. (کفاهم المهمّ برعایته)
۴ ـ پیام ما را که سبب آرامش تو می‌شود به دوستان برسان. (إلی من تسکن الیه بما نرسمه)
۵ ـ ما در همه احوال بر احوالات شما ناظر و از کارهایتان باخبریم. (یحیط علمنا بأنبائکم)
۶ ـ خبرداریم که بعضی از شیعیان برخلاف گذشتگان، دچار لغزش شده و برخلاف کارهایی که گذشتگان دوری می‌کردند، میل نشان می‌دهند و به پیمانی که از آنان گرفته وفادار نماندند. (نبذوا العهد المأخوذ منهم)
۷ ـ ما ناظر اعمالتان هستیم و شما را رها نکردیم و فراموشتان ننمودیم. (ولا ناسین لذکرکم)
۸ ـ اگر حمایت ما از شما نبود، از هر طرف دشمنان بر شما هجوم و شما را از بین می‌بردند (اصطلمکم الاعداء) تقوای خدا بورزید.
۹ ـ در گرفتاری‌هایتان از ما فرار از فتنه‌ها را بخواهید، همان فتنه‌ای که هر کس مرگش رسیده باشد نمی‌تواند به‌سلامت از آن خارج رود. (یهلک فیها من حمّ اجله)
۱۰ ـ هر کس به آرزوی خود رسیده، از ورطهٔ امتحان به‌سلامت می‌رود؛ و فتنه و گرفتاری، نشانهٔ شروع قیام ما و طاعت شما در برابر امرونهی ما هست که خداوند نورش را به مطلوب می‌رساند هرچند کافران از آن خوششان نیاید. (و الله متمّ نوره)
۱۱ ـ اعتصام به تقیّه کنید از برافروختن آتش جاهلیت که از تعصّب بنی‌امیه منشعب می‌شود و سبب ترس هدایت شوندگان (شیعه) می‌شود. (اعتصموا التّقیّه)
۱۲ ـ من عهده‌دار نجات کسی هستم که در آن فتنه برای خود مقام و جایگاهی نجوید و در عیب‌جویی از آن به راهی پسندیده گام گذارد. (انا زعیم بنجاة)
۱۳ ـ هر کس باید کاری انجام دهد که سبب تقرّبش به ما می‌شود و از کارهایی که سبب ناراحتی و غضب ما می‌شود دوری نماید… مطالب نامه را به کسانی که اعتماد به آن‌ها داری بگو و آنان را به عمل کردن به متن نامه ما توصیه نما. (ما یقرّب به من محبّتنا و لیتجنّب ما یدنیه من کراهتنا).(۱)