توقیع دوّم به شیخ مفید

نامۀ دوّم حضرت علیه‌السلام در تاریخ ۴۱۲ (هـ. ق) برای شیخ مفید ارسال شد و نکاتی از نامه را که به شیعیان ایشان ارتباط دارد ذکر می‌کنیم:

۱ ـ ما در پشت سر مؤمنین به دعاگویی برای حفظشان مشغول هستیم آن‌چنان دعایی که خداوند به آن دعا، زمین و آسمان را از بلا نگه می‌دارد. (من وراء حفظهم بالدّعاء)

۲ ـ دل‌های دوستان اطمینان داشته باشند که ما کمک‌کارشان هستیم، هرچند که گرفتاری‌ها از چند طرف آنان را فراگرفته باشد، عاقبت کار صنع خدا، به نفع آنان خواهد بود. (یطمئنّ بذلک من اولیائنا القلوب)

۳ ـ هر کس از برادران دینی تو که تقوا بورزد و مالیات شرعی را به مستحقان برساند از این آشوب و گرفتاری گمراه‌کننده ایمن است. (کان آمناً من الفتنَة المظلّه)

۴ ـ هر کس به امانت نزدش بخل ورزد و به فقرا ندهد در دنیا و آخرت زیان‌کار خواهد بود. (فانّه یکون خاسراً)

۵ ـ اگر پیروان ما [درحالی‌که] توفیق خداوند برای اطاعت نصیب آنان شد، به پیمان ما وفاداری داشتند و وحدت را حفظ می‌کردند، برکت ملاقات با ما به تأخیر نمی‌افتاد و زودتر آن‌طور که شایسته شناخت و صدق نیّت آن‌هاست، ما را ملاقات می‌کردند. (لما تأخّر الیمن بلقائنا)

۶ ـ هیچ‌چیزی مانع دیدار نمی‌شود مگر کارهای ناپسند که توقّع چنین کاری را از آن‌ها نداریم. (ما نکرهه و لا نؤثره منهم)(۱)