جدّ پدری -آیت‌الله سید محمدحسن کشمیری
جدّ استاد آقا سید محمّد حسن، در سنین کودکی همراه پدر آقا سید عبدالله به کربلا آمد و پس از مراحل تحصیل به مقام مرجعیت رسید و در تهذیب و اخلاقی به مدارج عالیه نائل شد.
او عالمی بزرگ و فقیهی جلیل‌القدر و متقی بود که در درس مولی فاضل اردکانی و مولی محمّدتقی هراتی و علمای دیگر آن عصر شرکت کرد و به مرتبه اجتهاد رسید.
او از اتقیاء و صلحاء و عبّاد بود و مرجعی بود که نزد عام و خاص موردتوجه همه قرار داشت. در کربلا در مسجدی که پشت ضریح مبارک مسجد سیدالشهداء بود اقامهٔ جماعت داشت.
حضرت استاد دربارهٔ جدّش می‌فرمودند: «در تاریخ به جدّ ما ظلم شده است، چون با آن بزرگی، شرح احوالش را به تفضیل ننوشته‌اند (مرحوم آقابزرگ تهرانی هم یک صفحه بیشتر در نقباء البشر درباره ایشان ننوشته است!)» به حقیر هم سفارش کردند که شرح‌حال جدّش را خوب بنویسیم.
می‌فرمودند: جدّ ما خیلی خوش‌لهجه و دارای بیان فصیح و زیبا بود به‌طوری‌که بعضی برای شنیدن سورهٔ حمدش در نماز او حاضر می‌شدند. مرحوم حجة العارفین سید علی آقا قاضی قدّس سرّه و مرحوم آیت‌الله کوهستانی از جدّم برایم بسیار تعریف می‌کردند و مرحوم آقای کوهستانی با جدّم مأنوس بود.
جدّم دارای کرامات زیادی بوده، از جمله، تعیین محل قبر حضرت علی‌اصغر؛ – که ما در کتاب آفتاب خوبان آن را بیان کردیم- و سجده‌های طولانی ایشان زبانزد بوده است. (آنچه در کتاب جمال آفتاب در ارتباط با مناظرهٔ علمی با اهل خلاف به آقا سید حسن نسبت داده شده نادرست است و آن مربوط به جدّ اعلای ایشان یعنی آقا سید حسین کشمیری مدفون در کشمیر می‌باشد).»
حضرت آیت‌الله بهجت دام عزة می‌فرمودند: روزی میرزا محمّدتقی شیرازی و آقا سید حسن کشمیری جایی کنار هم نشسته بودند و ساعتی دربارهٔ عینک یکدیگر صحبت می‌کردند، انگار این دو مرجع نیستند و ریاستی و مریدی ندارند.
شخصی گفت: طرح این مسئله برای این بود تا معلوم گردد که آیا مرجعیت در اینان اثر کرده است و معلوم شد که اصلاً در ایشان اثر نکرده بود.
از جمله شاگردان آقا سید حسن، آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری و شیخ علی زاهدی قمی بودند.
آقا سید حسن به کسالتی در تاریخ ۶ صفر ۱۳۲۸ دنیا را بدرود گفت و در رواق حرم حضرت سیدالشهداء نزدیک قبر امامزاده ابراهیم مجاب، فرزند موسی بن جعفر دفن شد.
او دارای سه پسر به نام‌های سید مصطفی، سید محمّد حسین و سید محمّد علی (پدر استاد) بود که آقا سید مصطفی بعد از پدر، امامت جماعت را بر عهده داشت.