حبّ و بغض

تصدیق خداوند و پیامبر و ائمّه اطهار پلّهٔ اوّل شناخت و معرفت است، امّا پیروی کردن از ایشان با دو بال دوستی آنان و دشمنی با دشمنانشان راه صعود حقیقی است.

چنانچه دیده و شنیده‌ شده، کسانی هستند که امیرالمؤمنین علیه‌السلام را دوست می‌دارند ولیکن در رشته بغض نسبت به دشمنان ایشان حرف‌های بی‌ربط و ناموزون می‌زنند که این مسئله دلیل بر عدم علم کافی و بی‌معرفتی آنان نسبت به حقیقت و شأن امام علیه‌السلام است. شیعه باید در زمان غیبت کبری با پیروی از حضرت قائم علیه‌السلام، از دو بال حب و بغض طبق موازینی که از احادیث منصوص واردشده برای رشد و ترقّی استفاده کند.

حضرت باقر علیه‌السلام در پاسخ به سؤال ابوحمزه ثمالی که دربارهٔ معرفت خداوند پرسیده بود، فرمودند: «معرفت خدای متعال، تصدیق خداوند عزّوجل و پیامبر صلی‌الله علیه و آله و دوستی علی علیه‌السلام و پیروی از ائمّهٔ هدی و برائت از دشمنانش به‌سوی خداوند عزّوجلّ است.»(۱)