حرام‌خواری
حرام‌خواری از نتایج حبّ دنیا و حرص بر آن است و از بزرگ‌ترین مهلکات به‌طوری‌که اکثر کسانی که از سعادت محروم شدند به‌واسطه آن بوده.
حرام باعث تاریکی دل و غفلت و خباثت می‌شود و قابلیت و استعداد برای دریافت فیوضات و توفیقات را از دست می‌دهد.
اموال بر سه قسم است: حلال، حرام، مشتبه. اموال حرام نیز از سه قسم بیرون نیست: اوّل آنکه ذات آن حرام است مثل؛ سگ، خوک، خاک … دوم آنکه به سبب صفتی که بر آن عارض شده حرام شده مثل؛ شراب که اوّل انگور بوده و حلال بعداً حرام شده یا غذایی که به زهر مخلوط شده باشد. سوم آنکه اصل مال حلال بوده امّا به جهت نقص و خللی که در گرفتن و دادن آن شده حرام گردیده مثل؛ خیانت در امانت، دزدی، غصب، احتکار، ربا، حیله، رشوه، کم‌فروشی …
امام کاظم علیه‌السلام فرمود: «انَّ الحرامَ لا یُنمی و اِن نُمی لَم یُبارَک فیه: حرام نمو نمی‌کند و اگر نمو کند مبارک نخواهد بود.»
مال حرام در هر قسمت از زندگی که آمد، از خانه، لباس، خوراک و … بر انسان تأثیر سوء دارد، عمل شخص مقبول حق‌تعالی نمی‌شود و حتّی در نسل و فرزندان او آثار بدش ظاهر می‌شود و خودش هم از اهل جهنّم خواهد بود.
رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: «در بیت‌المقدس فرشته‌ای است که هر شب ندا می‌کند هرکس حرامی بخورد، خدا از او نه سنّتی را قبول می‌کند و نه واجبی.» و فرمود: «هر گوشتی که از حرام روییده شود، آتش به آن سزاوار است.»
مال حرام خوردن که از قوّه شهویه است، آفتی است که گلشن ایمان را بسوزاند و خانهٔ دین را ویران کند و قلب را محجوب و تاریک از فیوضات ربانی کند.
پس هرکه طالب نجات و مشتاقِ وصول به سعادت باشد، باید از مال حرام فرار کند، همچنان که از شیر درّنده و مار گزنده فرار می‌نماید.
هیچ گندم، کاری و جو بر دهد؟ **** دیده‌ای اسبی که کرّه خر دهد؟ (مثنوی)
لقمه، تخم است و بَرَش، اندیشه‌ها **** لقمه بحر و گوهرش اندیشه‌ها
زاید از لقمهٔ حلال اندر دهان **** میلِ خدمت، عزم رفتن آن جهان
علم و حکمت، زاید از لقمه حلال **** عشق و رقّت آید از لقمهٔ حلال
چون ز لقمه تو حسد بینیّ و دام **** جهل و غفلت زاید آن را دان حرام