حشر با عمل

قیس بن عاصم گوید: «من با جماعتی از قوم بنی تمیم بر پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله وارد شدیم، گفتم: ای پیامبر خدا! ما را موعظه‌ای فرما که از آن استفاده ببریم، چون ما بادیه نشین (زندگی در بیابان) هستیم».

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمود: «… ای قیس حتماً یک همراه با تو در خاک می‌آید در حالی که زنده است با تو دفن می‌شود، امّا تو مرده‌ای. اگر کریم باشد، تو را گرامی دارد و اگر پست باشد، تو را به بدی رساند. فقط با تو محشور می‌شود و جز از او بازرسی نشود. پس او را صالح قرار بده. اگر صالح بود مونس تو شود و اگر فاسد شود، از او وحشت خواهی کرد و آن عمل توست». (امالی، شیخ صدوق، مجلس اوّل، ص 2)