درّ گرانبها

وجود انسان همانند دریاست که نطق ساحل آن می‌باشد و کلمات مانند صدف‌هایی است که از دریا به دست می‌آیند.

حقایق و معارف الهی که دانش دل می‌باشند، مانند مرواریدی هستند که از صدف بیرون می‌آید، به هر موجی که از دریای نفس اولیا ظاهر شود، هزاران درّ گرانبها را از ساحل نطق بیرون می‌ریزند. (گلشن راز شبستری، بیت 562 تا 565)