حقیقت وجود

به سبب تلبّس هر چیزی به ظاهر وجود و عدم، موجب تغیّر وجود و صفات حقیقی حق نیست، بلکه مبتنی بر تبدّل نسب و اضافات است. اگر کسی طرف راست کسی بنشیند، بعد برود طرف چپ بنشیند، نسبت راست و چپ عوض می‌شود، ولی خودش به حقیقت برقرار است. به خاطر تلبّس کثرات، حقیقت وجود، کمال نگیرد و به خاطر تلبّس به امور خسیسه و کوچک، نقصان نپذیرد.

نور آفتاب بر همه چیز تابد و هیچ تغییری به بساط نوریّت او راه نیابد. نه از مُشک، بوی گیرد و نه از گُل، رنگ و نه از خار، عار و نه از خارا، ننگ. (لوایح، عبدالرحمن جامی، ص 78)