خشم الهی

ظهور صفات قهر را گویند.

خشم الهی به معنای اراده عقوبت است.

صفت خشم و سخط مقابل صفت رضای الهی است. خدای متعال مانند ما خشمگین نمی‌شود، بلکه برای خود خلیفه و دوستانی قرار داده که خشنودی آنان را خشنودی خود و خشم و سخط آنان را خشم و سخط خود قرار داده است. به این جهت اولیاءالله به خاطر او به خشم و به خاطر او راضی می‌شوند.

در سوره طه ۸۱ فرمود: «و من یَحلِلْ عَلَیْه غَضَبی فَقَد هوی: خشم من بر هر کس فرود آید به یقین خوار و تباه خواهد شد.» از امام باقر علیه‌السلام سؤال شد: مراد از خشم در این آیه چیست؟ امام فرمود: «سزای گناه و کار بد کسی را دادن است؛ زیرا بدون شک هرکس بگوید خدا به‌واسطه خشم گرفتن دگرگون شده یعنی از حالتی به حالت دیگر درمی‌آید، او را به صفت و خوی مخلوقات تعریف کرده که متعیّر می‌شوند.» در صورتی که خداوند نه چیزی برآشفته می‌سازد و نه خوشحال می‌کند.

اندرآ کآزاد کردت فضل حق **** زآن که رحمت داشت بر خشمش سبق (مثنوی)