خطبه ای در وصف غدیر
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خطبه‌ای فرمود: بدانید که در مانند این عید (غدیر) نیکی کردن در این روز دارائی ثمر می‌دهد و بر عمر افزوده می‌شود. عطوفت کردن به یکدیگر موجب رحمت خداست. به برادران و عیال خودتان از فضل خدائی بخشش کنید و به آنچه در استطاعت دارید احسان نمایید. در بین خودتان خوش‌رویی ظاهر سازید و در ملاقات مسرور باشید. خدای را بر آنچه به شما عنایت کرده سپاسگزار باشید و بر اهل وطن خودتان بیشتر توجه نمایید. از آنچه در استطاعت شماست با ضعیفان مساوات کنید، زیرا یک درهم بخشش در این روز دویست هزار درهم به شمار آید و افزونی آن از جانب خداست. روزه این روز را خدا مستحب کرده و تعظیم آن را مورد کفایت قرار داده است تا حدی که اگر بندهای از ابتدای دنیا تا انقضای آن، روزها روزه‌دار و شب‌ها شب‌زنده‌دار باشد، چون بنده مخلص در روزه‌اش با اخلاص باشد ایام دنیا برای کفایت آن کوتاه خواهد بود. (یعنی روزه این روز برابر عمر دنیاست.) هر کس در شب روز عید مؤمنی را افطار دهد، مثل این است که صد هزار پیامبر و صدیق و شهید را افطار داده است. اگر کسی عده‌ای از مؤمنین و مؤمنات را تکفل کند، من در نزد خدای تعالی ضمانت امان او را از کفر و فقر می‌نمایم. اگر در آن شب و یا روزش یا بعدازآن در چنان روزی بمیرد درصورتی‌که مرتکب گناه کبیره‌ای نشده باشد، اجر او با خداست. هر کس قرض به برادران بدهد و اعانت کند، من در نزد خدا ضامنم که او را خدا نگه دارد و اگر بمیرد از او درگذرد. وقتی یکدیگر را ملاقات می‌کنید با زبان‌های خودتان با هم مصافحه کنید و به نعمت در این روز تهنیت بگوئید. پس حاضرین به غائبین این مطالب را برسانند که پیامبر مرا امر کرد این‌ها را به شما برسانم.