بی اسباب و فروتنی

سبب و ابزار خود نوعاً دعوی اثبات وجود مجازی برای شخص مدعی بود. در عرفان نزد خدا بی آلتی و کمال فقر گوهر راستین است. دیدار شاهان بسیار نادر و در کاخ‌های عظیم نهانی، جلوی هر دری حاجبان می‌گماشتند تا کسی وارد نشود. لیکن در اعیاد و روزهای خاص، شاهان با کوکبه در شهر می‌گشتند و مردم از پنجره‌ها آنان را می‌دیدند. پس وقتی جمال حقیقت بر دل بتابد اسباب ساقط گردد و وصول دست دهد. خودنمایی از طریق داشتن وسایل آیین تشرف به حضور پادشاه نیست آنجا عنایت مؤثر است نه وسیلت؛ زیرا وسیله‌سازی دلیل بر وجود شخصیت و نوعی عرض هنر است. فروتنی در مقابل مؤثرتر است که باصطلاح با فناء وصفی و فعلی می‌توان به حضرت حق رسید.