خوابی که بیداری است

در زمان پادشاهی دقیانوس (251 بعد از میلاد مسیح) که نصاری مورد آزار و شکنجه قرار می‌گرفتند، عدّه‌ای بیدار دل برای رسیدن به حق و دوری از پادشاه به غاری پناهنده شدند و خوابیدند.

طبق نص قرآن (کهف: 25) 309 سال خوابشان طول کشید. اگر اینان بیدار بودند، باید فرمان سلطان ظالم را می‌بردند و مورد تهدید قرار می‌گرفتند. پس برای دوری از عالم حس و اسارت حکومت به امر خدا به خواب عزّت رفتند پس خوابشان پاداش بوده و سرمایهٔ ابدی آنان شد. چشم‌هایشان به خواب رفت اما قلبشان بیدار بود. خداوند هم خبر اصحاب کهف را، یکی از آیت‌های خویش برشمرد.

خواب، بیداری است چون پاداش است **** وای بیداری که با نادان نشست
یقظه‌شان مصروف دقیانوس بود **** خوابشان سرمایه ناموس بود