خیال

هرکسی در این کرهٔ خاکی مسخرهٔ خیالی هست و به دنبال آن می‌گردد تا به مطلوب خیالی خود برسد؛ و از آن‌طرف، کسی که اهل حقیقت است، حرکت او را از خیالاتش می‌داند. اگر بر شخص معلوم می‌شد که مقدرات به امضاء امام عصر علیه‌السلام است، به خیالات مختلف دچار نمی‌شد. چون درون او انگیزهٔ تخیّلی دارد، او را به رفتارهایی که مناسب قوهٔ خیال اوست، وادار می‌کند؛ به تعبیر دیگر، قبلهٔ درون، امام وقت است. چون این یقین در شخص پیدا نشده، عوامل درونی او را به هدف‌های خیالی می‌کشاند. پس خود را از دایرهٔ لوح اثبات و محو خارج می‌بیند و نوعاً به سرگشتگی به سر می‌برد و خیالاتش حاجب درگاه مهدوی می‌شود.