صید عشق

عشق و محبت مقوله‌ای نیست که فقط ازیک‌طرف باشد، بلکه دوطرفه است. خداوند در قرآن فرمود: «یُحِبُّهُم وَ یُحِبّونَه: خداوند ایشان را دوست می‌دارد و آنان ‌هم خدا را دوست می‌دارند». (مائده/ ۵۴)

کسی که می‌خواهد صید حضرت قائم علیه‌السلام شود، باید دام و نقشهٔ خود را رها کند تا به دام او افتد. متأسفانه همه می‌خواهند به‌وسیلهٔ ختومات، صیاد شوند. درحالی‌که باید صید شوند؛ و به تعبیری دیگر ساکن و سائل درگاه مهدوی شدن و هیچ ادّعایی نداشتن، بهتر است. پروانه بودن لازم است، نه ادّعای شمع بودن. جذبه از محبوب عالم است و از این‌طرف، عاشق در دام او می‌افتد. اوّل او ما را دوست می‌دارد و بعد ما او را دوست داریم. صید نمی‌تواند دنبال صیاد برود، صیاد باید او را صید کند. حضرت حجّت علیه‌السلام ما را با یک نگاه و نظر و جلوه، صید می‌کند، بعد ما دنبال او می‌رویم.