نسخه با سند:
عالم محدث، «شیخ محمد بن جعفر مشهدی» (متوفی ۵۹۵ هـ. ق) در کتاب «مزار کبیر» (تاریخ تألیف سال ۵۷۳ هـ. ق) صفحه ۵۶۶ گوید: «شیخ فقیه، «ابو محمد عربی بن مسافر» ملقّب به عبادی، در منزل ایشان، در شهر حلّه، در ماه ربیع‌الاول سال ۵۷۳ قمری برای ما حدیث نمود.» و نیز حدیث کرد مرا «شیخ ابوالبقاء هبة الله بن نما بن علی بن حُمدون» و این دو فرمودند: «شیخ امین حسین بن احمد بن محمد بن علی طحال مقدادی رحمهم‌الله در مشهد مولایمان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه‌السلام، برایم حدیث کرد از «شیخ مفید ابوعلی‌حسن بن محمد طوسی رضی‌الله‌عنه» در همان مشهد (نجف) از پدرش «ابی جعفر طوسی رضی‌الله‌عنه» از «محمد بن اسماعیل» از «محمد بن اُشناس بزّاز» از «محمد بن احمد بن یحیی قمی» از «محمد بن علی بن زنجویه قمی» از «محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری». و «محمد بن اسماعیل» گفت: «ابوعلی حسن بن اُشناس» گفت: خبر داد ما را ابوالمفضّل محمد بن عبیدالله شیبانی» که همانا «ابوجعفر محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری» (متوفی بعد از ۲۹۸ هـ. ق) این خبر را برایش نقل کرد، و به او اجازه نقل جمیع احادیثی را که خود روایت کرده، داده است. ازجمله اینکه از ناحیه مقدسه (امام زمان علیه‌السلام) که خداوند تعالی آن را نگهبان است، بعد از (جواب) مسائل و نماز؛ و توجّه (به امام زمان علیه‌السلام) توقیعی برای وی صادر شده است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«نه بر دستور خدا اندیشه می‌کنید و نه از نمایندگانش می‌پذیرید. حکمتی است رسا، پس آیات (الهی) و انذار به قومی که ایمان نمی‌آورند، سودی ندهد. سلام بر ما و بر بندگان صالح خداوند. هرگاه خواستید به‌واسطه ما به خدا و ما توجه کنید، پس بگویید، همچنان که خداوند تعالی فرموده است: «سلام علی آل یاسین…» محمد مشهدی می‌فرماید: «ذکر توجه به‌سوی حجت صاحب‌الزمان علیه‌السلام به‌وسیله زیارت، بعد از دوازده رکعت نماز است». «ابوعلی حسن بن اُشناس» چنین گفت: خبر داد ما را «ابو محمد عبدالله بن محمد دعلجی» که فرمود: خبر داد ما را «ابو الحسین حمزة بن محمد بن حسن بن شبیب» که «ابوعبدالله احمد بن ابراهیم» برایمان تعریف نمود که به‌سوی «ابی‌جعفر محمد بن عثمان» (دومین نائب اربعه در غیبت صغری متوفی ۳۰۵ هـ. ق) شکوه نمودم درباره اشتیاقم به دیدن مولایمان (امام زمان علیه‌السلام) پس ایشان به من فرمودند: «با اشتیاق می‌خواهی که امام را ببینی؟» گفتم: «آری.» پس به من فرمودند: «خداوند شوق تو را برایت پاس دارد و چهره او را در آسانی و عافیت به تو بنمایاند. ای ابا عبدالله! برای اینکه امام را ببینی التماس نکن، چون در ایام غیبت (صغری) نسبت به او اشتیاق می‌شود، ولی اجتماع با ایشان پرسیده نمی‌شود. همانا این اجتماع (و دیدن) از تصمیم‌های الهی می‌باشد و تسلیم در آن سزاوارتر است. ولیکن به‌وسیله زیارت، به امام توجه کن. اما چگونه به جای آورده می‌شود؟ پس آنچه امام آن را املاء (تقریر) کردند، نزد محمد بن علی است. پس، از او رونوشت (و استنساخ) کن و آن (زیارت) همان توجه به‌سوی صاحب‌الزمان علیه‌السلام به‌وسیله زیارت است:
۱. دوازده رکعت نماز می‌خوانی بدین ترتیب: شش نماز دو رکعتی که در هر رکعت بعد از سوره حمد، سوره توحید (قل هو الله احد) خوانده شود.
۲. سپس بر محمد و آل محمد صلوات فرستاده و آنگاه این زیارت را بخوان:
| ۱- سَلٰامٌ عَلٰی آلِ یٰس، ذٰلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْمُبیٖنُ |
۱. سلام بر خاندان پیامبر، این سلام کمال آشکاری است |
| ۲- وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیٖمِ لِمَنْ یَهْدیٖهِ صِرٰاطَهُ الْمُسْتَقیٖمَ. | ۲. و خداوند صاحب احسان‌های بزرگ است، به کسی که او را به راه مستقیمش هدایت کرده. |
| ۳- اَلتَّوَجُّهَ | ۳. (بر شما باد) به توجه کردن (به ما) |
| ۴- قَدْ آتٰاکُمُ اللَّهُ یٰا آلَ یٰس خِلٰافَتَهُ | ۴. ای خاندان پیامبر! همانا خداوند جانشینی خود را به شما بخشید؛ |
| ۵- و عَلَّمَ مَجٰارِیَ أَمْرِهِ، فیٖمٰا قَضٰاهُ وَ دَبَّرَهُ وَ أَرٰادَهُ فی مَلَکُوتِهِ | ۵. و جاری شدن فرمانش را که در ملکوتِ خود امضاء و تدبیر و اراده کرده نیز به شما آموخت؛ |
| ۶- وَ کَشَفَ لَکُمُ الْغِطٰاءَ | ۶. پس پرده‌ها را برای شما کنار زد. |
| ۷- وَ أَنْتُمْ خَزَنَتُهُ وَ شُهَدٰاؤُهُ وَ عُلَمٰاؤُهُ وَ أُمَنٰاؤُهُ | ۷. و شما خزانه‌داران و گواهان و دانشمندان و امینان او، |
| ۸- و سٰاسَةُ الْعِبٰادِ وَ أَرْکٰانُ الْبِلٰادِ وَ قُضٰاةُ الْأَحْکٰامِ وَ أَبْوٰابُ الْإِیمٰانِ | ۸. و اداره‌کنندهٔ بندگان و پایه‌های شهرها و انجام دهندهٔ احکام و درهای ایمان هستید. |
| ۹- وَ مِنْ تَقْدیٖرِهِ مَنٰائِحُ الْعَطٰاءِ بِکُمْ إِنْفٰاذُهُ مَحْتُوماً مَقْرُوناً | ۹. و از تقدیرهای او این است که به‌وسیلهٔ شما، بخشش‌های نیکوی خویش را که حتمی و نزدیک شده به آن‌ها (بندگان) می‌رساند. |
| ۱۰- فَمٰا شَی‌ءٌ مِنْهُ إِلّٰا وَ أَنْتُمْ لَهُ السَّبَبُ وَ إِلَیهِ السَّبیٖلُ | ۱۰. پس هیچ بخششی انجام نمی‌پذیرد؛ مگر اینکه شما سبب آن و راه رسیدن به آن هستید. |
| ۱۱- خِیٰارُهُ لِوَلِیِّکُمْ نِعْمَةٌ | ۱۱. آنچه برای دوستانتان انتخاب می‌نماید برای آن‌ها نعمت است. |
| ۱۲- و انْتِقٰامُهُ مِنْ عَدُوِّکُمْ سَخْطَةٌ | ۱۲. و انتقامی که از دشمنتان می‌گیرد، ناخشنودی است؛ |
| ۱۳- فَلٰا نَجٰاةَ وَ لٰا مَفْزَعَ إِلّٰا أَنْتُمْ، | ۱۳. پس جز شما هیچ نجات و پناهگاهی نیست؛ |
| ۱۴- وَ لٰا مَذْهَبَ عَنْکُمْ، یٰا أَعْیُنَ اللَّهِ النّٰاظِرَةَ، | ۱۴. و هیچ راه گریزی از شما نیست، ای چشم‌های نظارت‌کنندهٔ خدا |
| ۱۵- و حَمَلَةَ مَعْرِفَتِهِ، وَ مَسٰاکِنَ تَوْحیٖدِهِ فی أَرْضِهِ وَ سَمٰائِهِ. | ۱۵. و حاملان معرفت الهی و جایگاه‌های توحید خدا در زمین و آسمانش |
| ۱۶- و أَنْتَ یٰا حُجَّةَ اللَّهِ وَ بَقِیَّتَهُ، کَمٰالُ نِعْمَتِهِ | ۱۶. و تو ای حجت خدا و باقیماندهٔ او و حدّ نهایی نعمت او |
| ۱۷- وَ وٰارِثُ أَنْبِیٰائِهِ وَ خُلَفٰائِهِ مٰا بَلَغْنٰاهُ مِنْ دَهْرِنٰا | ۱۷. و وارث پیامبران و جانشینان او هستی که ما در روزگار خود به او رسیده‌ایم |
| ۱۸- و صٰاحِبُ الرَّجْعَةِ لِوَعْدِ رَبِّنٰا | ۱۸. و تویی صاحب رجعت برای وعده پروردگار ما |
| ۱۹- الَّتٖی فیٖهٰا دَوْلَةُ الْحَقِّ وَ فَرَجُنٰا وَ نَصْرُ اللَّهِ لَنٰا وَ عِزُّنٰا. | ۱۹. که در آن دولت حق و گشایش ما و یاری رساندن خدا به ما و عزّت ما می‌باشد. |
| ۲۰- السَّلٰامُ عَلَیْکٰ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ، | ۲۰. سلام بر تو ای نشانهٔ نصب شده و دانشی که همه‌جانبه ببارد. |
| ۲۱- والْغَوْثُ وَالرَّحْمَةُ الْوٰاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَکْذُوبٍ، | ۲۱. و فریادرس و رحمت گسترده‌ای درحالی‌که این وعده‌ای بی‌دروغ است. |
| ۲۲- السَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا صٰاحِبَ الْمَرْأَی وَ الْمَسْمَعِ | ۲۲. سلام بر تو ای صاحب دیدگاه و گوش رس (صاحب محل دیدن و شنیدن الهی). |
| ۲۳- الَّذٖی بِعَیْنِ اللَّهِ مَوٰاثیٖقُهُ، | ۲۳. که پیمان‌هایش به نظر الهی است، |
| ۲۴- وَ بِیَدِ اللَّهِ عُهُودُهُ وَ بِقُدْرَةِ اللَّهِ سُلْطٰانُهُ. | ۲۴. و عهدهایش به دست خدا و سلطنت و فرمانروایی‌اش با قدرت خدا استوار می‌باشد. |
| ۲۵- أَنْتَ الْحَکیٖمُ الَّذیٖ لٰا تُعَجِّلُهُ الْعَصَبِیَّة | ۲۵. تو حکیمی هستی که تعصّب [غضب] او را عجول نمی‌کند |
| ۲۶- والْکَریٖمُ الَّذیٖ لٰا تُبَخِّلُهُ الْحَفیٖظَةُ، | ۲۶. و کریمی هستی که حفظ چیزی، او را به بخل نمی‌کشاند؛ |
| ۲۷- والْعٰالِمُ الَّذیٖ لٰا تُجَهِّلُهُ الْحَمِیَّةُ | ۲۷. و دانشمندی هستی که غیرت بیجا او را به نادانی نمی‌اندازد |
| ۲۸- مُجٰاهَدَتُکَ فِی اللَّهِ ذٰاتُ مَشِیَّةِ اللَّهِ، | ۲۸. تلاش و جهاد تو دربارهٔ خدا، عین خواست خداست |
| ۲۹- وَ مُقٰارَعَتُکَ فِی اللَّهِ ذٰاتُ انْتِقٰامِ اللَّهِ | ۲۹. و کوبندگی‌ات در راه خدا همان انتقام خداست |
| ۳۰- وَ صَبْرُکَ فِی اللَّهِ ذُو أَنٰاةِ اللَّهِ | ۳۰. و شکیبایی تو در راه خدا همان حلم خداوندی می‌باشد. |
| ۳۱- وَ شُکْرُکَ لِلَّهِ ذُو مَزیٖدِ اللَّهِ وَ رَحْمَتِهِ. | ۳۱. و سپاسگزاری تو برای خدا، همان فزون بخشی خدا و رحمت اوست. |
| ۳۲- اَلسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا مَحْفُوظاً بِاللَّهِ نُورُ أَمٰامِهِ وَ وَرٰائِهِ، وَ یَمیٖنِهِ وَ شِمٰالِهِ وَ فَوْقِهِ وَ تَحْتِهِ | ۳۲. سلام بر تو ای کسی که به‌وسیلهٔ خدا حفظ شده، خدا نور پیش رو، و پشت سر و جانب راست و چپ و بالا و طرف پایینش است؛ |
| ۳۳- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا مَخْزُوناً فی قُدْرَةِ اللَّهِ نُورُ سَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ، | ۳۳. سلام بر تو ای گنجینه که در قدرت خدایی، و خدا نور گوش و چشم اوست، |
| ۳۴- وَ یٰا وَعْدَ اللَّهِ الَّذیٖ ضَمِنَهُ | ۳۴. و ای وعدهٔ الهی که خدا آن را ضمانت کرده |
| ۳۵- وَ یٰا میٖثٰاقَ اللَّهِ الَّذیٖ أَخَذَهُ وَ وَکَّدَهُ | ۳۵. و ای عهد و پیمان الهی که خدا آن را گرفته و قطعی نموده |
| ۳۶- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا دٰاعِیَ اللَّهِ وَ رَبّٰانِیَّ آیٰاتِهِ | ۳۶. سلام بر تو ای دعوت‌کنندهٔ از جانب خدا و پرورش‌دهندهٔ آیاتش |
| ۳۷- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا بٰابَ اللَّهِ وَ دَیّٰانَ دیٖنِهِ | ۳۷. سلام بر تو ای درگاه خدا و حکم کنندهٔ دینش |
| ۳۸- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا خَلیٖفَةَ اللَّهِ وَ نٰاصِرَ حَقِّهِ، | ۳۸. سلام بر تو ای جانشین خدا و یاری کنندهٔ حقش |
| ۳۹- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلیٖلَ إِرٰادَتِهِ، | ۳۹. سلام بر تو ای حجت خدا و راهنما به‌سوی اراده‌اش |
| ۴۰- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا تٰالِیَ کِتٰابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمٰانَهُ | ۴۰. سلام بر تو ای تلاوت کنندهٔ کتاب خدا و شرح کنندهٔ آن |
| ۴۱- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ فی آنٰاءِ لَیْلِکَ وَ نَهٰارِکَ | ۴۱. سلام بر تو در تمام لحظات شب و روزت |
| ۴۲- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا بَقیٖةَ اللَّهِ فی أَرْضِهِ | ۴۲. سلام بر تو ای باقیماندهٔ خدا در زمینش |
| ۴۳- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تَقُومُ | ۴۳. سلام بر تو آن لحظه که برمی‌خیزی |
| ۴۴- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تَقْعُدُ | ۴۴. سلام بر تو آن دم که می‌نشینی |
| ۴۵- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ | ۴۵. سلام بر تو آن زمان که (قرآن را) می‌خوانی و توضیح می‌دهی |
| ۴۶- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُصَلّیٖ وَ تَقْنُتُ | ۴۶. سلام بر تو آنگاه‌که نماز گزارده و فروتنی می‌کنی (قنوت می‌خوانی) |
| ۴۷- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تَرْکَعُ وَ تَسْجُدُ | ۴۷. سلام بر تو آن هنگام که رکوع نموده و سجده می‌نمایی |
| ۴۸- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُعَوِّذُ وَ تُسَبِّحُ | ۴۸. سلام بر تو آنگاه‌که به خدا پناه برده و او را تسبیح می‌گویی |
| ۴۹- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُهَلِّلُ وَ تُکبِّرُ | ۴۹. سلام بر تو آنگاه‌که خدا را به یگانگی ستوده (لااله‌الاالله گفته) و تکبیر (الله‌اکبر) می‌گویی |
| ۵۰- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُحَمِّدُ وَ تَسْتَغْفِرُ | ۵۰. سلام بر تو آنگاه‌که خدا را حمد کرده و از او مغفرت می‌جویی |
| ۵۱- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُمَجِّدُ وَ تَمْدَحُ | ۵۱. سلام بر تو آنگاه‌که خدا را به بزرگواری یاد نموده و ستایشش می‌نمایی |
| ۵۲- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ حیٖنَ تُمْسیٖ وَ تُصْبِحُ | ۵۲. سلام بر تو آنگاه‌که شب را گذرانده و صبح می‌نمایی |
| ۵۳- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ فِی اللَّیلِ إِذٰا یَغْشیٰ وَ النَّهٰارِ إِذٰا تَجَلّیٰ، اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ فِی الْآخِرَةِ وَ الْأُولیٰ | ۵۳. سلام بر تو در شب هنگامی‌که سیاهی‌اش فراگیرد و روز آنگاه‌که روشن شود، و (سلام بر تو) در آخرت و دنیا (پایان و آغاز) |
| ۵۴- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکُمْ یٰا حُجَجَ اللَّهِ وَ رُعٰاتَنٰا | ۵۴. سلام بر شما ای حجت‌های الهی و سرپرستان |
| ۵۵- وَ قٰادَتَنٰا وَ أَئِمَّتَنٰا وَ سٰادَتَنٰا وَ مَوٰالِیَنٰا | ۵۵. و فرماندهان و پیشوایان و سروران و صاحب‌اختیاران ما |
| ۵۶- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکُمْ أَنْتُمْ نُورُنٰا وَ أَنْتُمْ جٰاهُنٰا أَوْقٰاتَ صَلَوٰاتِنٰا | ۵۶. سلام بر شما که نور ما هستید و شما قدر و شرف ما در هنگام نمازمان می‌باشید |
| ۵۷- وَ عِصْمَتُنٰا لِدُعٰائِنٰا وَ صَلٰاتِنٰا وَ صِیٰامِنٰا وَ اسْتِغْفٰارِنٰا وَ سٰائِرِ أَعْمٰالِنٰا | ۵۷. و به شما دعا و نماز و روزه و استغفار و باقی اعمالمان حفظ می‌شود. |
| ۵۸- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْإِمٰامُ الْمَأْمُولُ | ۵۸. سلام بر تو ای امامی که در امانی |
| ۵۹- اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ بِجَوٰامِعِ السَّلٰامِ | ۵۹. سلام بر تو به جمیع سلام‌ها (ی همه‌جانبه) |
| ۶۰- أُشْهِدُکَ یٰا مَوْلٰای أَنّیٖ أَشْهَدُ أَنْ لٰا إِلٰهَ إِلّٰا اللَّهُ | ۶۰. تو را شاهد می‌گیرم ای مولای من، که همانا من گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست |
| ۶۱- وَحْدَهُ لٰا شَریٖکَ لَهُ | ۶۱. یگانه است که شریکی برایش نیست. |
| ۶۲- وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لٰا حَبیٖبَ إِلّٰا هُوَ وَ أَهْلُهُ، | ۶۲- و قطعاً محمد بنده و فرستاده اوست که دوستی جز او و خاندانش نمی‌باشد. |
| ۶۳- وَ أَنَّ أَمیٖرَ الْمُؤْمِنیٖنَ حُجَّتُهُ وَ أَنَّ الْحَسَنَ حُجَّتُهُ | ۶۳. و قطعاً امیر مؤمنان حجت خداست و همانا حسن حجت اوست. |
| ۶۴- وَ أَنَّ الْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ وَ أَنَّ عَلِی بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ، | ۶۴. و قطعاً حسین حجت اوست و همانا علی بن الحسین حجت اوست. |
| ۶۵- وَ أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ وَ أَنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ | ۶۵. و قطعاً محمد بن علی حجت اوست و همانا جعفر بن محمد حجت اوست. |
| ۶۶- و أَنَّ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ وَ أَنَّ عَلِی بْنَ مُوسیٰ حُجَّتُهُ | ۶۶. و همانا موسی بن جعفر حجت اوست و بی‌تردید علی بن موسی حجت اوست. |
| ۶۷- وَ أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ، وَ أَنَّ عَلِی بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ | ۶۷. و قطعاً محمد بن علی حجت اوست و همانا علی بن محمد حجت اوست |
| ۶۸- وَ أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ، وَ أَنْتَ حُجَّتُهُ | ۶۸. و همانا حسن بن علی حجت اوست و تو نیز حجت خدایی |
| ۶۹- وَ أَنَّ الْأَنْبِیٰاءَ دُعَاةٌ وَ هُدٰاةُ رُشْدِکُم | ۶۹. همانا پیامبران دعوت‌کننده و هدایت‌گر به آرمان شما بوده‌اند؛ |
| ۷۰- اَنْتُمُ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ خٰاتِمَتُهُ | ۷۰. شما آغاز و پایان و ختم کننده‌اش هستید |
| ۷۱- وَ أَنَّ رَجْعَتَکُمْ حَقٌّ لٰا شَکَّ فیٖهٰا | ۷۱. و شهادت می‌دهم که رجعت (بازگشت) شما حق است و شکّی در آن نیست |
| ۷۲- یَوْمَ لٰا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمٰانُهٰا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی إِیمٰانِهٰا خَیراً | ۷۲. در آن روزی که برای کسی که از قبل ایمان نیاورده یا ایمان آورده ولی از ایمانش خیری کسب نکرده، ایمان آوردن و قبول کردن سودی ندارد |
| ۷۳- وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ | ۷۳. و شهادت می‌دهم که به‌راستی مرگ حق است |
| ۷۴- وَ أنَّ مُنکَراً وَ نَکیٖراً حَقٌّ | ۷۴. و شهادت می‌دهم (بعد از مرگ، آمدن دو فرشته) ناکر و نکیر حق است |
| ۷۵- وَ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ وَ الْبَعْثَ حَقٌّ، | ۷۵. و اینکه به‌درستی زنده شدن (دوباره) و برانگیخته شدن (از قبرها) حق است |
| ۷۶- وَ أَنَّ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْمِرْصٰادَ حَقٌّ | ۷۶. و همانا (پل) صراط حق و کمینگاه (الهی) حق است |
| ۷۷- وَ أَنَّ الْمیٖزٰانَ حَقٌّ وَ الْحِسٰابَ حَقٌّ | ۷۷. و بی‌گمان ترازوی سنجش و حسابرسی (انسان‌ها) حق است |
| ۷۸- وَ أَنَّ الْجَنَّةَ وَ النّٰارَ حَقٌّ | ۷۸. و همانا بهشت و جهنّم حق است |
| ۷۹- وَ الْجَزٰاءَ بِهِمٰا لِلْوَعْدِ وَ الْوَعیٖدِ حَقٌّ | ۷۹. و جزاء دیدن به‌وسیلهٔ این دو، بر اساس وعده و وعید الهی حق است |
| ۸۰- وَ أَنَّکُمْ لِلشَّفٰاعَةِ حَقٌّ |
۸۰. و یقیناً شفیع بودن شما حق است |
| ۸۱- لٰا تُرَدُّونَ وَ لٰا تَسْبِقُونَ بِمَشِیةِ اللَّهِ وَ بِأَمْرِهِ تَعْمَلُونَ | ۸۱. شفاعت شما رد نمی‌شود و بر خواستِ خدا پیشی نمی‌گیرید و شما به فرمان خدا عمل می‌کنید |
| ۸۲- وَ لِلَّهِ الرَّحْمَةُ وَ الْکَلِمَةُ الْعُلْیٰا | ۸۲. و رحمت و گفتار (سخن) برتر، مخصوص خداست |
| ۸۳- وَ بِیَدِهِ الْحُسْنیٰ وَ حُجَّةُ اللَّهِ النُّعْمیٰ | ۸۳. و به دست خداست عاقبت خوب و حجت خداوند که برترین نعمت است |
| ۸۴- خَلَقَ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ لِعِبٰادَتِهِ، أَرٰادَ مِنْ عِبٰادِهِ عِبٰادَتَهُ | ۸۴. او جنّیان و انسان‌ها را آفرید تا عبادتش کنند از بندگانش پرستش خود را خواست |
| ۸۵- فَشَقِیٌّ وَ سَعیٖدٌ | ۸۵. پس بعضی بدبخت شدند و بعضی خوشبخت؛ |
| ۸۶- قَدْ شَقِیَ مَنْ خٰالَفَکُمْ وَ سَعِدَ مَنْ أَطٰاعَکُمْ. | ۸۶. همانا کسی که با شما مخالفت کند، بدبخت و کسی که از شما اطاعت کند خوشبخت است. |
| ۸۷- وَ أَنْتَ یٰا مَوْلٰای فَاشْهَدْ بِمٰا أَشْهَدْتُکَ عَلَیهِ | ۸۷. و تو ای مولای من! پس گواه باش به آنچه تو را بر آن گواه گرفتم |
| ۸۸- تَخْزُنُهُ وَ تَحْفَظُهُ لیٖ عِنْدَک، أَمُوتُ عَلَیهِ وَ أُنْشَرُ عَلَیهِ | ۸۸. آن را نزد خودت برایم ذخیره و محافظت بفرما که با این عقیده بمیرم و برانگیخته شوم |
| ۸۹- وَ أَقِفُ بِهِ وَلِیاً لَکَ، بَریٖئاً مِنْ عَدُوِّکَ | ۸۹. و با این اعتقاد در پیشگاه الهی بایستم درحالی‌که دوستدار شما بوده، از دشمنت بیزارم |
| ۹۰- مٰاقِتاً لِمَنْ أَبْغَضَکُمْ | ۹۰. سخت دشمنم با کسی که دشمنی (خصومت) شما را دارد |
| ۹۱- وَادّاً لِمَنْ أَحَبَّکُمْ | ۹۱. و به شدّت دوست دارم آن را که محبت شما را دارد |
| ۹۲- فَالْحَقُّ مٰا رَضیٖتُمُوهُ | ۹۲. پس حق آن چیزی است که شما از آن خشنودید |
| ۹۳- وَ الْبٰاطِلُ مٰا أسخَطْتُمُوهُ | ۹۳. و باطل آن چیزی است که شما از آن خشمناکید |
| ۹۴- وَ الْمَعْرُوفُ مٰا أَمَرْتُمْ بِهِ | ۹۴. و کار پسندیده، آن است که شما به آن امر نمودید |
| ۹۵- وَ الْمُنْکَرُ مٰا نَهَیْتُمْ عَنْهُ | ۹۵. و کار زشت، عملی است که شما از آن نهی نمودید |
| ۹۶- وَ الْقَضٰاءُ الْمُثْبَتُ مٰا اسْتَأْثَرَتْ بِهِ مَشِیَّتُکُمْ | ۹۶. و حکم استوار شده، آن است که خواست شما به آن تعلق گیرد |
| ۹۷- وَ الْمَمْحُوُّ مٰا لَا اسْتَأْثَرَتْ بِهِ سُنَّتُکُمْ. | ۹۷. و برنامه‌های نادرست آن است که بر خلاف سیره و روش شما باشد |
| ۹۸-فَلٰا إِلَهَ إِلّٰا اللَّهُ وَحْدَهُ لٰا شَریٖکَ لَهُ | ۹۸. پس هیچ معبودی جز خدا نیست، یکتاست که هیچ شریکی ندارد |
| ۹۹- وَ مُحَمَّدٌ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، عَلِیُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنیٖنَ حُجَّتُهُ، | ۹۹. و محمد بنده و فرستاده اوست، علی امیر مؤمنان حجت اوست |
| ۱۰۰- الْحَسَنُ حُجَّتُهُ، الْحُسَینُ حُجَّتُهُ، عَلِیُ حُجَّتُهُ، مُحَمَّدٌ حُجَّتُهُ، | ۱۰۰. حسن حجت اوست حسین حجت اوست علی حجت اوست محمد حجت اوست |
| ۱۰۱- جَعْفَرٌ حُجَّتُهُ، مُوسیٰ حُجَّتُهُ، عَلِیُ حُجَّتُهُ، مُحَمَّدٌ حُجَّتُهُ | ۱۰۱. جعفر حجت اوست موسی حجت اوست علی حجت اوست محمد حجت اوست |
| ۱۰۲- عَلِیُ حُجَّتُهُ، الْحَسَنُ حُجَّتُهُ وَ أَنْتَ حُجَّتُهُ | ۱۰۲. علی حجت اوست، حسن حجت اوست، تو هم حجت او هستی، |
| ۱۰۳- وَ أَنْتُمْ حُجَجُهُ وَ بَرٰاهیٖنُهُ. | ۱۰۳. شما حجت‌ها و دلایل او هستید. |
| ۱۰۴- أَنَا یٰا مَوْلٰای مُسْتَبْشِرٌ بِالْبَیْعَةِ الَّتیٖ أَخَذَ اللَّهُ | ۱۰۴. ای مولایم! من بشارت یافته از بیعتی هستم که خدا گرفته |
| ۱۰۵- عَلَیَّ شَرطَهُ قِتٰالًا فی سَبیٖلِهِ | ۱۰۵. بر من که شرط آن جنگیدن در راهش می‌باشد |
| ۱۰۶- اشْتَریٰ بِهِ أَنْفُسَ الْمُؤْمِنیٖنَ | ۱۰۶. که به‌وسیلهٔ آن جان‌های مؤمنین را خریده است |
| ۱۰۷- فَنَفْسیٖ مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ | ۱۰۷. پس جانم به خدا ایمان دارد |
| ۱۰۸- وَ بِکُمْ یٰا مَوْلٰای، أَوَّلِکُمْ وَ آخِرِکُمْ | ۱۰۸. و به شما ای مولای من، از اوّلتان تا آخرتان |
| ۱۰۹- وَ نُصْرَتیٖ لَکُمْ مُعَدَّةٌ وَ مَوَدَّتیٖ خٰالِصَةٌ لَکُم | ۱۰۹. و یاری‌ام برای شما آماده است و دوستی‌ام خالصانه برای شماست |
| ۱۱۰- وَ بَرٰاءَتیٖ مِنْ أَعْدٰائِکُمْ، أَهْلِ الْحَردَةِ وَ الْجِدٰالِ ثٰابِتَةٌ لِثٰارِکُمْ، | ۱۱۰. و بیزاری‌ام از دشمنان شما که اهل تندی و ستیز هستند، به خاطر خونخواهی شما همیشگی است |
| ۱۱۱- أَنَا وَلِیُّ وَحیٖدٌ | ۱۱۱. من دوستی هستم تنها |
| ۱۱۲- وَ اللَّهُ إِلٰهُ الْحَقِّ یَجْعَلُنیٖ کَذٰلِکَ | ۱۱۲. و خداوند که معبود حقیقی است، مرا همان‌طور که می‌گویم قرار دهد |
| ۱۱۳- آمیٖنَ آمیٖنَ | ۱۱۳. خدایا بپذیر، خدایا قبول کن. |
| ۱۱۴- مَنْ لیٖ إِلّٰا أَنْتَ فیٖمٰا دِنتُ | ۱۱۴- جز تو چه کسی را دارم در آنچه به من برسد |
| ۱۱۵- وَ اعْتَصَمْتُ بِکَ فیٖهِ | ۱۱۵. و در آن به تو پناهنده شده‌ام |
| ۱۱۶- تَحْرُسُنیٖ فیٖمٰا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ | ۱۱۶. تا در اموری که به‌وسیلهٔ آن به تو نزدیکی پیدا می‌کنم، مرا حفظ نمایی |
| ۱۱۷- یٰا وِقٰایَةَ اللَّهِ وَ سِتْرَهُ وَ بَرَکَتَهُ | ۱۱۷. ای نگهدارنده و پوشش و برکت الهی! |
| ۱۱۸- أَغِثْنیٖ أَدْرِکنیٖ | ۱۱۸. به فریادم برس، مرا دریاب |
| ۱۱۹- صِلْنیٖ بِکَ وَ لٰا تَقْطَعْنیٖ. | ۱۱۹. مرا به خودت پیوند ده و از خودت جدایم مساز. |
| ۱۲۰- اَللّٰهُمَّ إِلَیْکَ بِهِمْ تَوَسُّلیٖ وَ تَقَرُّبیٖ | ۱۲۰. خدایا! توسّل و نزدیک شدنم به تو، فقط به‌وسیله آنهاست |
| ۱۲۱- اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ | ۱۲۱. خدایا بر محمد و خاندان او درود فرست |
| ۱۲۲- وَ صِلْنیٖ بِهِمْ وَ لٰا تَقْطَعْنیٖ | ۱۲۲. و مرا متّصل به آن‌ها بفرما و از ایشان جدایم مکن |
| ۱۲۳- اَللّٰهمَّ بِحُجَّتِکَ اعْصِمْنیٖ | ۱۲۳. به‌وسیلهٔ حجتت مرا (از گناه) نگاهدار |
| ۱۲۴- وَ سَلٰامُکَ عَلیٰ آلِ یٰس | ۱۲۴. و سلام تو بر خاندان پیامبر باد! |
| ۱۲۵- مَوْلٰای أَنْتَ الْجٰاهُ عِنْدَ اللَّهِ رَبِّکَ وَ رَبّیٖ. | ۱۲۵- مولای من! تو مقام ویژه‌ای نزد خداوند داری که پروردگار تو و من است |
| الدُّعٰاء بعقب القول: ۱- اَللّٰهُمَّ إِنّیٖ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ | دعای بعد از زیارت: ۱. بار خدایا! همانا من به‌وسیله اسمت از تو خواهش می‌نمایم |
| ۲- الَّذیٖ خَلَقْتَهُ مِنْ کُلِّکَ | ۲. همان اسمی که آن را از همهٔ (اسماء) خود آفریدی |
| ۳- فَاسْتَقَرَّ فیٖکَ فَلٰا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلیٰ شَی‌ءٍ أَبَداً | ۳. پس در تو جای گرفته، پس هرگز از تو به‌سوی چیزی خارج نمی‌شود. |
| ۴- أیٰا کَیْنُونُ أَیٰا مُکوِّنُ، أَیٰا مُتَعٰالُ أَیٰا مُتَقَدِّسُ | ۴. ای هستی حقیقی، ای هستی‌بخش، ای بلندمرتبه، ای پاکیزه و منزّه، |
| ۵- أیٰا مُتَرَحِّمُ أَیٰا مُتَرٰائِفُ، أَیٰا مُتَحَنِّنُ. | ۵. ای ترحّم کننده، ای رأفت کننده، ای مهربان |
| ۶- أَسْأَلُکَ کَمٰا خَلَقْتَهُ غَضّاً | ۶. همان‌گونه که آن اسم را شکوفا آفریدی، از تو درخواست می‌کنم |
| ۷- أَنْ تُصَلِّی عَلیٰ مُحَمَّدٍ نَبِیِّ رَحْمَتِکَ وَ کَلِمَةِ نُورِکَ وَ وٰالِدِ هُدٰاةِ رَحْمَتِکَ | ۷. که درود فرستی بر محمد پیامبر رحمتت، و گفتار نورانیت، و پدر هدایتگران رحمتت، |
| ۸- وَامْلَأْ قَلْبیٖ نُورَ الْیَقیٖنِ | ۸. و پُر کنی قلبم را از نور یقین، |
| ۹- وَ صَدْریٖ نُورَ الْإِیمٰانِ | ۹. و سینه‌ام را از روشنایی ایمان |
| ۱۰- وَ فِکریٖ نُورَ الثَّبٰاتِ | ۱۰. و اندیشه ام را از نور پایداری، |
| ۱۱- وَ عَزْمیٖ نُورَ التَّوْفیٖقِ | ۱۱. و تصمیمم را از نور توفیق، |
| ۱۲- وَ ذَکٰائیٖ نُورَ الْعِلْمِ | ۱۲. و هوشم را از نور علم، |
| ۱۳- وَ قُوَّتیٖ نُورَ الْعَمَلِ | ۱۳. و نیرویم را از نور عمل، |
| ۱۴- وَ لِسٰانیٖ نُورَ الصِّدْقِ | ۱۴. و زبانم را از نور راستی، |
| ۱۵- وَ دیٖنیٖ نُورَ الْبَصٰائِرِ مِنْ عِنْدِکَ | ۱۵. و دینم را از نور بینایی از جانب خودت، |
| ۱۶- وَ بَصَرِی نُورَ الضِّیٰاءِ | ۱۶. و دیدگانم را از نور روشنایی، |
| ۱۷- وٰ سَمْعیٖ نُورَ وَعْیِ الْحِکْمَةِ | ۱۷. و گوشم را از نور فراگیر حکمت، |
| ۱۸- وَ مَوَدَّتیٖ نُورَ الْمُوٰالٰاةِ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلٰامُ | ۱۸. و دوستی‌ام را از نور دوستی با محمد و خاندان او که بر همه آن‌ها سلام باد |
| ۱۹- وَ نَفسیٖ نورَ قُوَّةِ الْبَرٰاءَةِ مِنْ اَعدٰاءِ آلِ مُحَمَّدٍ حَتّٰی أَلْقٰاکَ | ۱۹. و جانم را از نور نیروی بیزاری از دشمنان خاندان محمد تا اینکه تو را ملاقات نمایم، |
| ۲۰- وَ قَدْ وَفَیْتُ بِعَهْدِکَ وَ میٖثٰاقِکَ، فَلتَسَعنیٖ رَحْمَتُکَ یٰا وَلِیُّ یٰا حَمیٖدُ، | ۲۰. درحالی‌که به عهد و پیمانت وفا کرده باشم، پس رحمتت همه وجودم را فرابگیرد، ای سرپرست و ای ستوده شده، |
| ۲۱- بِمَرْآکَ وَ مَسْمَعِکَ یٰا حُجَّةَ اللَّهِ دُعٰائیٖ | ۲۱. ای حجت خدا، دعایم در محل دیدن و شنیدن توست، |
| ۲۲- فَوَفِّنیٖ مُنَجِّزٰاتِ إِجٰابَتیٖ | ۲۲. پس موجبات اجابت دعایم را به‌طور قطعی فراهم نما، |
| ۲۳- أَعْتَصِمُ بِکَ مَعَکَ مَعَکَ سَمْعیٖ وَ رِضٰای(۱) | ۲۳. به تو تکیه می‌کنم، گوش من و رضایت من با توست، با توست، با توست. |
* توضیح: بعضی اساتید، سال‌ها این زیارت را در سفر و حضر می‌خواندند و برکاتی از آن دیدند، این زیارت، شش نماز دو رکعتی مستحبّی دارد، که می‌توان به‌صورت نشسته حتّی در اتوبوس و قطار و… خواند.