دعا
شرایط دعا را حفظ کن و بنگر چه کسی را می‌خوانی؟ و از چه کسی حاجت می‌خواهی؟ و برای چه می‌خوانی؟
البته پیش از دعا، بزرگی و کبریایی خدا را در نظر بگیر و از قلبت جزم داشته باش که خداوند به ضمیرت دانا و بر سرّت آگاه است و به آنچه از حق و باطل در درونت می‌گذرد، مطلع است.
پس راه نجات و هلاکت خود را بشناس، مبادا خداوند را به چیزی که هلاکت تو در آن است بخوانی، به خیال اینکه نجاتت در آن می‌باشد.
خداوند می‌فرماید: «انسان بدی‌ها را درخواست می‌کند، آن‌گونه که نیکی‌ها را می‌طلبد و انسان همیشه شتاب‌زده است». (اسراء: ۲۱)
فکر کن چه از خدا می‌خواهی؟ و برای چه چیز طلب می‌کنی؟ بهترین دعا این است که اجابت حق کنی در هر چیزی که مأموری و جان (خون) خود را در مشاهدهٔ خداوند بریزی و در همه چیز، ترکِ اختیار خود کنی و تمام امورات را از ظاهر و باطن به خدا واگذاری.
اگر این شرایط دعا را به جا نیاوردی منتظر اجابت نباش، چرا که او عالم به سرّ و خفیات است. شاید تو چیزی (به زبان) بخواهی که خداوند از نیّتت خلاف آن را بداند.
از یکی از صحابه نقل شده که به مردم گفت: «شما به‌وسیلهٔ دعا کردن منتظر باران رحمت هستید و من به خاطر اعمالم منتظر باریدن سنگ می‌باشم».
بدان اگر خداوند ما را به دعا امر نکرده بود و ما خالصانه دعا می‌کردیم، او به فضلش اجابت می‌کرد، پس چگونه اجابت نکند درحالی‌که ضمانت کرده برای کسی که شرایط آن را آورده باشد مستجاب کند. از پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم دربارهٔ اسم اعظم خداوند پرسیدند؟ فرمود: «هر اسمی از اسماء خداوند اعظم است».
پس قلبت را از ماسوای حق خالی کن و به هر اسم الهی او را بخوان، در حقیقت برای خدا نامی بهتر از نام دیگرش نیست، بلکه او خدای واحد قهّار است.
پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «خداوند دعای کسی که دلش مشغول به دنیا باشد را مستجاب نمی‌کند».
به هر تقدیر هرگاه آنچه برایت ذکر کردم از شرایط دعا و اینکه باطنت را برای او خالص گردانی، پس بشارت باد تو را به یکی از این سه چیز:
۱. یا زود حاجتت را خواهد داد
۲. یا برایت بهتر از آنچه خواستی، ذخیره خواهد کرد
۳. و یا بلا را از تو دفع خواهد نمود که اگر این بلا به تو می‌رسید، هلاک می‌شدی.
از پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم است که حق‌تعالی فرمود: «هرکس یادم او را از درخواست چیزی که از من می‌خواهد، باز دارد، به فضل خودم بالاترین چیزی که برای حاجت خواهان است را، به او می‌رسانم».
حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: «یک بار خدا را خواندم و اجابتم کرد، گفتم خدایا! فرمود: بله و بدین عنایت فراموش کردم حاجت خود را از او بخواهم».
. چرا که پاسخ خدا بر بنده در هنگام خواستن، بزرگ‌تر و والاتر است، از آنچه بنده می‌خواهد، اگر چه خواسته‌اش بهشت و نعمت‌های ابدی باشد و این معنی را درک نمی‌کنند، مگر برگزیدگان و خواص خداوند و بعد از آنان عالمان [عاملان] و محبّان و [عارفان] عبادت‌کنندگان.