سلام

سلام در آخر نماز، به معنی در امان بودن است. کسی که امر خدای و سنت پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم را به حالت خضوع و خشوع برای او انجام داد، از بلای دنیا در امان و از عذاب آخرت دور است. سلام اسمی از اسماء خدای تعالی است که آن را به‌عنوان امانت در میان مردم گذاشته است تا آن را در معاملات و امانات و انصاف استفاده کنند و در مصاحبت صحیح و معاشرت کردن، با هم صادق باشند. اگر خواستی سلام را جای خودش مراعات نمایی و حق معنایش را ادا کنی، پس تقوای الهی بورز و دین و قلب و عقل خویش را از معاصی سالم بدار و به تاریکی گناهان آلوده‌اش نکن.

ملائکه و نویسندهٔ اعمالت را از ملالت و وحشت که به سبب عمل‌های زشت تو در آزار باشند، سالم بدار و کاری کن تا دوستان و دشمنان از جانبت به سلامت باشند. هرگاه نزدیکان از آزار کسی سالم نباشند، به طریق اولی افراد دورتر از آزار در امان نخواهند بود.

هر که سلام را به جایش مراعات نکند، آن وقت سلام و تسلیم برای او هیچ منفعتی ندارد و در سلامش کاذب است اگرچه اظهار سلام به مردم کند. بدان که مردم در امتحان و فتنه هستند یا مبتلا به نعمت‌اند که باید شکر آن کنند، یا مبتلا به نقمت هستند که باید صبر کنند.

البته کرامت در طاعت خدا و خواری در معصیت اوست و راهی به رضوان و خشنودی او نیست، مگر به فضلش و وسیله‌ای به طاعتش نیست، مگر به توفیقش و شفیعی به‌سوی او نیست، مگر به اذن و رحمتش.