دنبال امام علیه‌السلام
با غلبهٔ نفسانیّات که نمی‌شود انسان امام زمانش را بطلبد و در ایشان فانی شود. آخر وقتی شخص منتظری گرفتار امور نفسانی باشد، چشم دلش بی‌فروغ می‌شود و چگونه می‌تواند با نابینایی به دنبال نور مطلق بگردد و کوی به کوی در کرهٔ خاکی، برای وصال به حضرت علیه‌السلام، در جستجو و سفر و سیاحت باشد، اگر شخص سنخیت در او ایجاد نشود و حالت تمکین پیدا نکند، دائماً از حالی به حال دیگر منتقل می‌شود و هیچ‌گاه نمی‌تواند به دنبال امام علیه‌السلام باشد.