باران
دو نوع باران وجود دارد، یکی برای نموّ موجودات است و یکی دیگر سبب افسردگی می‌شود. باران بهاری برای رشد و نموّ است و باران پاییزی درختان را افسرده می‌نماید و بوستان‌ها را پژمرده می‌کند. اینجا مراد از باران، نوع اوّل آن است که فیض و تجلّی جمالی سبب رشد و نموّ روح انسان‌ها می‌شود و این مرحله به تحقّق نمی‌رسد مگر به عنایت ولی‌الله اعظم، چراکه امضاء و نظر لطف خلیفهٔ مطلق خدا برای صعود به منزلگاه‌ها ضروری است. نزول این باران سبب حیات دل و افزایش معرفت در زمین طالب باران می‌شود.