دوری از نفوس

کسانی که نفسشان دارای صفات رذیله است، هیچ تناسب یا ارتباطی با حضرت محبوب ندارند، ازآنجاکه حشر و نشر با آنان سبب ظلمت روحی انسان می‌شود بدیهی است که برای طی­طریق کردن و رسیدن به آنچه مطلوب امام علیه‌السلام است باید از هم‌نشینی با آن‌ها پرهیز شود. لذا خلوت و یا عزلت در مواردی واجب می‌شود، چراکه عموماً افراد نه‌تنها دل‌بسته به دنیا و مظاهر دنیا می‌باشند و در آن غرق هستند، بلکه سمت‌وسوی حرکتشان در جهت مولا و قطب عالم امکان نیست. مجالست با اهل دنیا، یعنی نزدیک شدن به چاه مُظلِم و افتادن در آن است؛ لذا برای اینکه سالک بتواند به تکالیف زمان غیبت عمل کند و مورد لطف خاص قرار گیرد و خود را به حضرت محبوب نزدیک نماید، لازم است، از نفوس مخالف مهدویت اجتناب نماید.