رنگ رخسار
از قدیم گفته‌اند: روی سرخ دلالت بر خوشی حال و رنگ زرد نشانهٔ اندوه و غم است و در واقع هر رنگ رخساری دلیل بر حال درون است. اگر کسی یک ساعت دربارهٔ مرگ صحبت کند، آدمی قبض می‌شود؛ ولی اگر دربارهٔ بهشت صحبت کند آدمی منبسط می‌شود. همین‌طور کسی که منتظر واقعی است از ظاهرش باید بوی و رنگ باطنش هویدا شود و کسی که با او صحبت می‌کند و مجالست می‌نماید، مقداری درک کند که او در حال احتراق و سوختن در مطلوب و محبوبش حضرت بقیة‌الله است، مگر اینکه منتظر در وظایف اولیه رکود کرده و از باطنش به ظاهرش چیزی مشهود نشده باشد.