ذوالجلال و الاکرام
در قرآن در سوره رحمٰن در آیات ۲۷ و ۷۸ دو بار این اسم تکرار شده است: «ربّکَ ذوالجلال و الاکرام» (رحمان ۲۷) «جلال» یعنی شکوه و عظمت، «اکرام» یعنی بخشش و احسان؛ اگر حق‌تعالی به صفت جلال بر چیزی تجلّی کند، اثرش کبریایی و قهر و هیبت است و درون صفت جلال، جمال و لطف خوابیده است. به قول مولانا: «امروز براند، فردات بخواند»
خداوند صاحب کرامتی است که اکرامش دائم و لطفش بی‌پایان و به قول شیخ شبستری: «لبش هر ساعتی لطفی نماید»
هر که را دل پاک شد از اعتلال **** آن دعایش می‌رود تا ذوالجلال (مثنوی)
ذوالجلال و الاکرام نامی از اسمای حسنای خداست که به مفهوم خود تمامی اسمای جلالی و جمالی را دربر می‌گیرد.