ذکر یا فکر

مرحوم عارف ربانی بهاری همدانی درباره ذکر و فکر در وقت بین الطلوعین می‌فرماید: الحاصل تا اول آفتاب را وقت عبادت قرار دهد، هیچ شغلی به‌جا نیاورد غیر از عبادت، کارهای دیگر را به آن‌وقت نیندازد. همه را در اذکار و اوراد مشروعه مشغول باشد، اگر هنوز اهل فکر نشده باشد؛ اما اگر مرورش به ساحت (آستان) فکر افتاده، هر رشته فکری که در دست داشته، در خلال این اوقات اعمال نماید. اگر دید به سهولت فکر جاری است پی فکر برود و اگر دید فکر جامد است آن را ول کرده، پی ذکر برود و ملاحظه نماید که هر عملی را که بیشتر در وی تأثیر دارد، آن را بر همه اوراد مقدم دارد.