ذکر یونسیه

ذکر یونسیه مراد آیه ۸۷ سوره انبیاء است: «لا اله الّا أنت سُبحانَکَ إنّی کُنتُ مِن الظّالِمین» سلسلهٔ عرفای قرن اخیر، از آیت‌الله سید علی شوشتری، ملّاحسینقلی همدانی، سید احمد کربلائی و سید علی آقا قاضی تا جناب استاد، همگی اتفاق و تأکید بر این استغفار کامل آن هم در سجده داشتند.

اعداد آن ۴۰۰، ۷۰۰، ۱۰۰۱، ۳۰۰۰، ۴۰۰۰ و ۷۰۰۰ بار می‌باشد که بستگی به دستور استاد و قابلیت طالب دارد؛ اما عدد ۴۰۰ برای همه، آن هم شب‌ها بعد از نماز عشاء تا هر وقت شب در سجده، نافع است. چون این ذکر به یک معنی استغفار است و هیچ عوارضی در آن نیست.

جنابش در آثار این ذکر می‌فرمودند:

۱- برای دیدن حالات برزخی مؤثر است و در نجف برایم کراراً اتفاق می‌افتاد.
۲- برای تقویت نفس و قلب و مکاشفات بسیار خوب است.
۳ – چیزی بهتر از ذکر یونسیه برای پیشرفت راه ندارم.
۴- برای رفع حجب و نورانیت مؤثر است.
۵ – استجابت دعا و نجات مؤمنین، از طرف خدا شامل گوینده آن می‌شود.
۶ – تجرد، با مداومت این ذکر حاصل می‌شود، چنانکه برای مرحوم سید هاشم حداد سه روز حالت تجرد برزخی اتفاق افتاد که البته مکاشفه این طول زمانی را ندارد.

آخوند ملّا حسینقلی همدانی فرموده بود: هر قدر در هر وقت بتوانید این ذکر را بگوئید و مرحوم شیخ محمّد بهاری در تذکرةالمتقین فرموده بود: «سالک در اواسط کارش این ذکر را بگوید.»(عددش به ابجد ۲۳۷۴ می‌شود.)

حضرت استاد از قول مرحوم سید هاشم حداد نقل کرد که ذکر یونسیه برای معرفت نفس و معرفت ربّ مؤثر است و خودش به ذکر یونسیه مشغول بود.

وقتی سؤال کردم: در ایام فراغت، همانند راه رفتن و نشستن، چه ذکری برای نورانیت قلب و رفع حجب خوب است؟ فرمود: «ذکر یونسیه.»

می‌فرمود: «عدد ۳۰۰۰ به بعد برای کمّلین (سالکینی که از مراحلی و منازلی عبور کرده‌اند) می‌باشد.»

جناب استاد مدت زیادی این ذکر را در نجف ۳۰۰۰ مرتبه در سجده می‌گفتند.