راضی کردن امام علیه‌السلام

همه محبین به خاطر عدم برخورداری از عصمت ذاتی، مرتکب خطیئه و گناه می‌شوند، لازمهٔ رفع اثر سوء این لغزش، راضی نمودن امام علیه‌السلام از خود و توبه کردن هست؛ و این جز به اقرار و اعتراف نزد امام علیه‌السلام ممکن نخواهد بود؛ هرچند امام زمان علیه‌السلام همه‌چیز را می‌داند، ولی وظیفهٔ شخص عاصی طلب عفو و جذب رضایت است. حضرت در دعایی به ما چنین می‌آموزد: «خداوندا از تو می‌خواهم که لغزشم را بپوشانی و از من راضی گردی و اگر از من راضی نگشتی پس مرا عفو نمایی، چراکه من بدکار، ظالم، خطاکار، گناه‌کارم و گاهی مولی بنده‌اش را عفو می‌کند درحالی‌که از او راضی نیست.»(۱)