رجوع به علما

وظیفه آن است که در زمان غیبت کبری همه به عالمان ربّانی و فقها و دانشمندان دین‌شناس رجوع کنند چراکه آنان مقلّدین و مراجعه‌کنندگان را از ورطهٔ شک و نادانی نجات می‌دهند.

امام هادی علیه‌السلام فرمودند: «در زمان غیبت قائم ما علمائی که به دلایل و براهین الهی، مردم را به‌سوی خداوند می‌خوانند و از دین‌داری دفاع می‌کنند و افراد ضعیف را دستگیری کنند و بندگان خداوند را از شبکه‌های ابلیس نجات می‌دهند و از دام‌های ناصبیان رهایی می‌بخشند؛ [در آن زمان] دیگر کسی باقی نمی‌ماند مگر آنکه از دین خداوند متعال مرتد می‌شوند؛ و لکن آن عالمان رشته دل‌های ضعفای شیعه را می‌گیرند و نگه می‌دارند. چنانکه ناخدای کشتی، سکّان کشتی را نگه می‌دارد، آنان برترین افراد نزد خدای عزّوجلّ می‌باشند.»(۱)

امام زمان علیه‌السلام فرمودند: «امّا در اتفاقات و وقایع، به راویان حدیث ما مراجعه کنید که آنان حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر آن‌ها هستم.»(۲)

در نامهٔ امام علیه‌السلام به شیخ مفید چنین آمده است: «(خداوند) به ما اجازه داده که برای تو نامه بنویسم و به چیزی تو را تکلیف نماییم که خود به دوستان ما می‌رسانی.»(۳)