رغبت (میل داشتن) به دولت کریمه
میل به محبوب و محبوبیت، منتظر را به یک مایل بی‌قرار تبدیل می‌کند. در دعای افتتاح که از نایب دوّم در زمان غیبت صغری وارد شده است، به خداوند چنین عرضه می‌داریم: «خدایا به‌راستی ما آرزومندیم به سویت در دولت جوانمردانه که گران‌مایه و عزیز گردان به‌وسیلهٔ آن اسلام و مسلمانان را و خوار گردان به‌وسیلهٔ آن دورویی و مردم دو رو را و قرار ده ما را در آن دولت از دعوت‌کنندگان به‌سوی فرمانبریت و راهبرانی به‌سوی راهت و روزی کن ما را به‌وسیلهٔ آن بزرگواری دنیا و آخرت را.»(۱)