رعایت ادب
چون عالَم، عالم حضور است، پس رعایت کامل ادب در خفا و ظاهر و مراقبه در فکر و عمل داشتن در تمام احوالات بر پیرو لازم است. چه آنکه نداشتن حس حضور در برابر ارباب، باعث بروز رفتار خارج از ادب در برابر مولا شده و سبب دور شدن می‌گردد.
پس مزیّن بودن به آداب عبد نسبت به ارباب، غلام و نوکر نسبت به مولی سبب تقرّب و سرور مولی می‌گردد و موجبات ترقّی درجات را فراهم می‌کند.