روح حیوانی

روح حیوانی عبارت است از بخار لطیفی که منبعش تجویف قلب جسمانی و به واسطهٔ عروق به دیگر اجزای بدن منتشر می‌شود.

روح حیوانی عبارت از بخار قلب است که مورث حسّ و حرکت و قوای حیوانی است.

روح حیوانی عبارت از بخار متصاعده از قلب، آن را حرارت غریزه که باعث حیات انسانی و منشأ تحرّک عضلات و اعصاب و حواس، به الاشتراک انسان و حیوان است. وقت مرگ از بدن منسلخ می‌شود لکن وقت خواب، روح حیوانی در بدن باقی و روح انسانی آزاد و سیر نماید.

روح حیوانی، پس از چهار ماه در رحم، طفل با آن حس و حرکت پیدا می‌کند. روح حیوانی که بخار است تمام می‌شود.

روح حیوانی به‌منزلهٔ مرکب است برای روح انسانی و قوام آن به بدن است. برخلاف روح انسانی که تابع و قائم به بدن نیست، بلکه محیط بر بدن و تعلّق آن به بدن تعلّق تدبیر است. از این رو هنگامی‌که آدمی می‌میرد و چراغ حیات به کلّی منتفی می‌شود، نفس حیوانی نیز از بین می‌رود.

بارنامهٔ روحِ حیوانی است این **** پیشتر رَو، روحِ انسانی ببین (مثنوی)